|
Αχ με τα όνειρα γίνεται ο άνθρωπος
άσπρο καινούριο σκαρί
πίνει απ’τις θάλασσες
και την καρδιά του κερνάει
Κι όταν κουράζεται κλείνει τα μάτια του
και να πετάξει μπορεί
σ’αυτά που αγάπησε σ’ότι ναυάγησε
και σ’ότι δεν τον ξεχνάει
Ψυχή και σώμα είμαι ακόμα ορκισμένος
στον δικό σου ουρανό
το μονοπάτι αυτό που διάλεξες και χάθηκες
δεν είναι ο δρόμος μου
Εγώ για χρόνια έχω μάθει να μην βλέπω
ένα φάρο κοντινό
και να επιστρέφω κάθε νύχτα
στο λιμάνι της ζωής μου μόνος μου
Αχ με τα όνειρα γίνεται ο άνθρωπος
ένα φεγγάρι μικρό
άστρο που καίγεται και τις ευχές του
σκορπάει
κι όταν κουράζεται κλείνει τα μάτια του
και τριγυρνάει για καιρό
σ’αυτά που αγάπησε σ’ότι ναυάγησε
και σ’ότι δεν τον ξεχνάει
Ψυχή και σώμα είμαι ακόμα ορκισμένος
στον δικό σου ουρανό
το μονοπάτι αυτό που διάλεξες και χάθηκες
δεν είναι ο δρόμος μου
Εγώ για χρόνια έχω μάθει να μην βλέπω
ένα φάρο κοντινό
και να επιστρέφω κάθε νύχτα
στο λιμάνι της ζωής μου μόνος μου
|
Ach me ta ónira ginete o ánthropos
áspro kenurio skarí
píni ap’tis thálasses
ke tin kardiá tu kernái
Ki ótan kurázete klini ta mátia tu
ke na petáksi bori
s’aftá pu agápise s’óti nafágise
ke s’óti den ton ksechnái
Psichí ke sóma ime akóma orkisménos
ston dikó su uranó
to monopáti aftó pu diálekses ke cháthikes
den ine o drómos mu
Egó gia chrónia écho máthi na min vlépo
éna fáro kontinó
ke na epistréfo káthe níchta
sto limáni tis zoís mu mónos mu
Ach me ta ónira ginete o ánthropos
éna fengári mikró
ástro pu kegete ke tis efchés tu
skorpái
ki ótan kurázete klini ta mátia tu
ke trigirnái gia keró
s’aftá pu agápise s’óti nafágise
ke s’óti den ton ksechnái
Psichí ke sóma ime akóma orkisménos
ston dikó su uranó
to monopáti aftó pu diálekses ke cháthikes
den ine o drómos mu
Egó gia chrónia écho máthi na min vlépo
éna fáro kontinó
ke na epistréfo káthe níchta
sto limáni tis zoís mu mónos mu
|
