Δεν περνούν οι νύχτες, δεν περνούν οι ώρες
κι όλη η ζωή μου καταιγίδες, μπόρες
μακριά σου μοιάζουν τα όνειρα χαμένα
κι η αγάπη ψέμα, αν δεν έχω εσένα
Ψυχολογικά δεν είμαι καλά
έτσι ξαφνικά μαζεύτηκαν πολλά
σκέφτομαι τις νύχτες εσένα και κλαίω
μου ‘λειψες, είμαι χάλια σου λέω
Όλα μοιάζουν ψέμα, όλα μια αυταπάτη
μακριά από σένα δεν υπάρχει αγάπη
πού να βρω τα λόγια να σ’ το εξηγήσω
με λιώνει η στεναχώρια, πες μου πώς να ζήσω
Ψυχολογικά δεν είμαι καλά
έτσι ξαφνικά μαζεύτηκαν πολλά
σκέφτομαι τις νύχτες εσένα και κλαίω
μου `λειψες, είμαι χάλια σου λέω
|
Den pernun i níchtes, den pernun i óres
ki óli i zoí mu kategides, bóres
makriá su miázun ta ónira chaména
ki i agápi pséma, an den écho eséna
Psichologiká den ime kalá
étsi ksafniká mazeftikan pollá
skéftome tis níchtes eséna ke kleo
mu ‘lipses, ime chália su léo
Όla miázun pséma, óla mia aftapáti
makriá apó séna den ipárchi agápi
pu na vro ta lógia na s’ to eksigíso
me lióni i stenachória, pes mu pós na zíso
Psichologiká den ime kalá
étsi ksafniká mazeftikan pollá
skéftome tis níchtes eséna ke kleo
mu `lipses, ime chália su léo
|