Θεσσαλονίκη Αθήνα μέσα στο Ντεσεβώ
ο κόσμος ο δικός μου μέσα στο θόρυβο
στην άσφαλτο λακούβες τρύπες στον ουρανό
και πώς να συμβιβάσω το νου με το κενό.
Συνάντησα το Νιόνιο μ’ αρχαίο φορτηγό
όνειρα να φορτώνει από τον Όλυμπο
του Μπακιρτζή τ’ αμόνι άκουσα να χτυπά
της Νίκης τα σπασμένα να φτιάχνει τα φτερά.
Φυλάει ο Λεωνίδας μα όλοι προσπερνούν
στην πύλη με την άμμο βιάζονται να βρεθούν
είδα τον Γκαϊφύλλια σ’ ατέλειωτη εκδρομή
να τρώει το κασέρι με το ξερό ψωμί.
Το κόκκινο φουλάρι μ’ ένα μπλουτζίν παλιό
να στέκει με την πλάτη στην εθνική οδό
κι ο ασημένιος άνδρας με τη βαριά φωνή
της μοναξιάς τη δόξα βρίζοντας να υμνεί.
Ρασούλης ο ακροβάτης με τη λευκή στολή
έχει στα δυο του χέρια νότο κι ανατολή
φυλάει ο Λεωνίδας μα όλοι προσπερνούν
στην πύλη με την άμμο βιάζονται να βρεθούν.
|
Thessaloníki Athína mésa sto Ntesevó
o kósmos o dikós mu mésa sto thórivo
stin ásfalto lakuves trípes ston uranó
ke pós na simviváso to nu me to kenó.
Sinántisa to Niónio m’ archeo fortigó
ónira na fortóni apó ton Όlibo
tu Bakirtzí t’ amóni ákusa na chtipá
tis Níkis ta spasména na ftiáchni ta fterá.
Filái o Leonídas ma óli prospernun
stin píli me tin ámmo viázonte na vrethun
ida ton Gkaifíllia s’ atélioti ekdromí
na trói to kaséri me to kseró psomí.
To kókkino fulári m’ éna blutzín palió
na stéki me tin pláti stin ethnikí odó
ki o asiménios ándras me ti variá foní
tis monaksiás ti dóksa vrízontas na imni.
Rasulis o akrovátis me ti lefkí stolí
échi sta dio tu chéria nóto ki anatolí
filái o Leonídas ma óli prospernun
stin píli me tin ámmo viázonte na vrethun.
|