Πως, πως άλλαξε η ζωή!
Πως, πως άλλαξες κι εσύ!
Σαν φωτιά έσβησε το χτες,
κι είναι αργά, ό,τι και να λες.
Φταις και έχεις ανοχές,
φταις και όμως δεν το λες.
Είσαι εσύ που έφυγες στο χτες,
κι είσαι εδώ σήμερα και κλαις.
Δες, την αλήθεια δες.
Δες, δε γυρνά το χτες.
Πως, πως άλλαξε η ζωή!
Πως, πως άλλαξες κι εσύ!
Μη, μη, τώρα, μη μιλάς!
Μη, μη, τις σκιές ξυπνάς!
Δε γυρνάς πίσω τις στιγμές,
σαν φωνές γίναν μακρινές.
Πως, πως ήρθε μια στιγμή
και να, που γύρισες εσύ.
Ζω, χωρίς εσένα ζω,
μια σκιά όμως αγαπώ.
|
Pos, pos állakse i zoí!
Pos, pos állakses ki esí!
San fotiá ésvise to chtes,
ki ine argá, ó,ti ke na les.
Ftes ke échis anochés,
ftes ke ómos den to les.
Ise esí pu éfiges sto chtes,
ki ise edó símera ke kles.
Des, tin alíthia des.
Des, de girná to chtes.
Pos, pos állakse i zoí!
Pos, pos állakses ki esí!
Mi, mi, tóra, mi milás!
Mi, mi, tis skiés ksipnás!
De girnás píso tis stigmés,
san fonés ginan makrinés.
Pos, pos írthe mia stigmí
ke na, pu girises esí.
Zo, chorís eséna zo,
mia skiá ómos agapó.
|