|
Πως έφυγες, απ’ τη ζωή μου έτσι
Και ούτε κλαίω ούτε καν σε συζητώ
Σ’ έχω απορρίψει και απ’ τη μνήμη μου σε έχω σβήσει για πάντα
Και ότι αγάπησα από σένα τώρα το πετώ
Μόνο που τα βράδια, σαν τον τρελό
Μες στα μπαρ κυκλοφορώ και απορώ
Το πρόσωπο σου δεν μπορώ να θυμηθώ και θέλω
Όλα αυτά τα βράδια, να σ’ αγαπήσω πάλι απ’ την αρχή μωρό μου
Μα, δεν έχω άλλη αντοχή
Πως έγινε και δε μ’ ενδιαφέρει
Σε ποιες αγάπες την αγάπη σου ξοφλάς
Σ’ έχω διαγράψει κι άλλη πορεία έχω χαράξει καρδιά μου
Και ότι τράβηξα από σένα τώρα το τραβάς
|
Pos éfiges, ap’ ti zoí mu étsi
Ke ute kleo ute kan se sizitó
S’ écho aporrípsi ke ap’ ti mními mu se écho svísi gia pánta
Ke óti agápisa apó séna tóra to petó
Móno pu ta vrádia, san ton treló
Mes sta bar kikloforó ke aporó
To prósopo su den boró na thimithó ke thélo
Όla aftá ta vrádia, na s’ agapíso páli ap’ tin archí moró mu
Ma, den écho álli antochí
Pos égine ke de m’ endiaféri
Se pies agápes tin agápi su ksoflás
S’ écho diagrápsi ki álli poria écho charáksi kardiá mu
Ke óti tráviksa apó séna tóra to travás
|
