Πως να μιλήσω, αγέρας κόβει τη λαλιά μου
Πως να βαδίσω, το τέλος μου είναι μπροστά μου
Πως να θρηνήσω, τα μάτια μου έχουν στεγνώσει
Πως ν’ αγαπήσω, αφού εσύ μ’ έχεις προδώσει;
Έφυγες και κλείσανε τα σύνορα
Έφυγες κι ήρθε το τέλος της ζωής μου σήμερα
Πως να φωνάξω, που η φωνή μου δε σε φτάνει
Και που ν’ αράξω, τα χέρια σου είχα λιμάνι
Πως να νικήσω, μ’ αφάνισε η θύμησή μου
Πως να ελπίσω, το μέλλον έγινε στιγμή μου
|
Pos na milíso, agéras kóvi ti laliá mu
Pos na vadíso, to télos mu ine brostá mu
Pos na thriníso, ta mátia mu échun stegnósi
Pos n’ agapíso, afu esí m’ échis prodósi;
Έfiges ke klisane ta sínora
Έfiges ki írthe to télos tis zoís mu símera
Pos na fonákso, pu i foní mu de se ftáni
Ke pu n’ arákso, ta chéria su icha limáni
Pos na nikíso, m’ afánise i thímisí mu
Pos na elpíso, to méllon égine stigmí mu
|