|
Πως να πω πως δε σ’ αγάπησα ποτέ, πως σ’ έχω ξεχάσει
μόλις δω φεγγάρι πάνω στα μαλλιά, βλέπω τι έχω χάσει
Πως να πεις πως δε μ’ αγάπησες εσύ
κι ας κοιμάσαι τώρα σ’ άλλη κόλαση.
Πως να πω στο σώμα, δε θυμάμαι πια το άρωμά σου τώρα
που ‘ναι εκείνη η τρέλα, που ‘ναι η ομορφιά, που ‘ναι εκείνη ώρα
που άλλαζε ο κόσμος, ξένη μου αγκαλιά
κόκκινο μου πέπλο, γκρίζα μου φωλιά.
Πως να πω πως δε σε τρέλανα ποτέ, πως δε μ’ είχες τρελάνει
μόλις δω ζευγάρι να ‘ρχεται αγκαλιά, λέω έχω πεθάνει
τίποτα δε θέλω, τίποτα δεν ζω
όσο σε θυμάμαι τόσο σ’ αγαπώ.
Πως να πω πως δε σε πόνεσα ποτέ, πως δε μ’ έχεις πονέσει
τώρα η νύχτα φτάνει με την ερημιά, τι άλλο να χωρέσει
λέω πως δεν μπορεί μια θέση θα κρατάς
πλάι στο μαξιλάρι σου να μ’ αγαπάς.
|
Pos na po pos de s’ agápisa poté, pos s’ écho ksechási
mólis do fengári páno sta malliá, vlépo ti écho chási
Pos na pis pos de m’ agápises esí
ki as kimáse tóra s’ álli kólasi.
Pos na po sto sóma, de thimáme pia to áromá su tóra
pu ‘ne ekini i tréla, pu ‘ne i omorfiá, pu ‘ne ekini óra
pu állaze o kósmos, kséni mu agkaliá
kókkino mu péplo, gkríza mu foliá.
Pos na po pos de se trélana poté, pos de m’ iches treláni
mólis do zevgári na ‘rchete agkaliá, léo écho petháni
típota de thélo, típota den zo
óso se thimáme tóso s’ agapó.
Pos na po pos de se pónesa poté, pos de m’ échis ponési
tóra i níchta ftáni me tin erimiá, ti állo na chorési
léo pos den bori mia thési tha kratás
plái sto maksilári su na m’ agapás.
|
