|
Κλείνω, κλείνω τα μάτια,
βλέπω παλάτια, μέσα εσύ.
Κλείνω τα καλοκαίρια,
σφίγγω τα χέρια, μα δεν είσ’ εκεί.
Πως να σε ξεχάσω
που αλλού να ψάξω
πως να σε αγγίξω
αφού δεν είσαι πια εδώ;
Πως να σε ξεχάσω
που αλλού να ψάξω
πως να σε αγγίξω;
Είναι τ’ αντίο σου πικρό.
Κλείνω μια ιστορία
σαν αμαρτία μες στην καρδιά.
Κλείνω και τη φωνή σου,
σαν την ψυχή σου άλλη καμιά.
|
Klino, klino ta mátia,
vlépo palátia, mésa esí.
Klino ta kalokeria,
sfíngo ta chéria, ma den is’ eki.
Pos na se ksecháso
pu allu na psákso
pos na se angikso
afu den ise pia edó;
Pos na se ksecháso
pu allu na psákso
pos na se angikso;
Ine t’ antío su pikró.
Klino mia istoría
san amartía mes stin kardiá.
Klino ke ti foní su,
san tin psichí su álli kamiá.
|
