|
Σαν προσευχή λυπάμαι σε ξέχασα
Σαν καρδιοχτύπι όμως σήμερα εδώ ήρθες
Το χέρι σου ‘πιασα σε σφιχταγγάλιασα
Κι ένα χαμόγελο απ`τα χείλη μου πήρες
Πέρασα δύσκολα το ίδιο απάντησα
Τα δάκρυα βρέξαν της αυλής μου το χώμα
Να ‘ξερες πόσο σε λαχτάρησα
Το ίδιο απάντησες και τράβηξα το πώμα
Κρασί σου έβαλα μου χαμογέλασες
Είχα καβάτζα ένα μπουκάλι από τότε
Σε μια στιγμή μοιάζεις να γέρασες
Το παθαίνω κι αυτό σου ‘πα πότε πότε
Παθαίνω κι άλλα ποτέ δεν έκατσες
Ποτέ δεν έκατσα κι εγώ να μάθω
Για ένα εγώ όλα τα έκαψες
Αφού είμαι τέτοιος καλά να πάθω
Δε βρήκα άκρη μακριά σου όσο κι αν έψαξα
Στη φασαρία και στη γαλήνη
Τα γράμματα σου ποτέ δεν τα ‘καψα
άσε τι έλεγα όταν γέμιζε η σελήνη
Τα αντίγραφά σου κι εγώ δεν τα ‘σκισα
Μέσα στην κούτα τα ‘χω πάνω στο πατάρι
Απ`τα τσιγάρα κι απ’ τα ξίδια χολή έφτυσα
Κι εγώ που νόμιζα δεν έπαιρνες χαμπάρι
Εσύ όλο νόμιζες ποτέ δε κοίταγες
Τι ήταν κρυμμένο πίσω απ`τις λέξεις
Κι εσύ όλα τα ‘ξερες και μόνο ζήταγες
Ποτέ δε ρώτησες μπορείς ν’ αντέξεις;
Ένιωσα άσχημα κουβέντα άλλαξα
Σε ρώτησα τι κάνει η λευκή μας σαύρα
Μου ‘πες ζευγάρωσε βρέθηκε θηλυκό
Που τον βάφτισε κι αυτόν άντρα
Το σπίτι τι έγινε του άλλαξες χρώματα;
Τα πάντα άλλαξα μα δεν μπορώ να μείνω
Έχει ακόμα αναμνήσεις κι αρώματα
Και στη θύμησή σου αργοσβήνω
Αργά το σκέφτηκες τα χείλη σου έβρεξες
Από πηγή που δεν ήτανε δικιά μου
Λες και θα έχανες γρήγορα έτρεξες
Βιάστηκες βλέπεις να σβήσεις τη φωτιά μου
Τα ίδια έκανες τα ίδια άρχισες;
Τα ίδια δεν έκανα τα ίδια όμως αρχίζω
Ήσουνα για μένα λουλούδι ξέχωρο
Κι όταν σκέφτομαι πως σ’ άγγιξε άλλος εγώ λυγίζω
Για σένα ήπια δηλητήρια πολλά
Αυτό λυπάμαι όμως δεν το πίνω
Τα πράγματα εντέλει δεν ήρθαν βολικά
Τούτη η κουβέντα με πονά γι’ αυτό και την αφήνω
Τα τραγουδάκια σου τι κάνουνε;
Σου ‘πα καλά είναι ζουν και ταξιδεύουν
Χέρι με χέρι εκεί που πρέπει φτάνουνε
Βλέπεις κι αυτά τ’ απάγγειο τους γυρεύουν
Η ώρα μου πες ότι πέρασε
Και θα περάσουν όπου να`ναι να σε πάρουν
Τούτη η στιγμή χειρότερα με γέρασε
Η πεθυμιά κι ο εγωισμός μεταξύ τους κοντράρουν
Τα μάτια ακόμα δε σε χόρτασαν
Πάρτους τηλέφωνο λιγάκι ν’ αργήσουν
Τα δάκρυα μέσα σου δε χώρεσαν
Κι άρχισαν πάλι να ξεχειλίζουν
Η κόρνα βάρεσε τ`αστέρια σβήσανε
λες και το φως το πήρες μαζί σου
Ο ουρανός μου ξανασκοτείνιασε
Να κυνηγάω άρχισα την πνοή σου
Άφησα την αυλή στους τοίχους κλείστηκα
Κι έπιασα πάλι στο χέρι μου…
Μ’ αυτή να λέει αποκοιμήθηκα
Όμως με ξύπνησε η άλλη μέρα
Το όνομά σου σιγοτραγούδησα
Και ονειροκρίτη άνοιξα να το εξηγήσω
Τ’ όνειρο που είδα με ταλαιπώρησε
Άντε να δω πως θα ηρεμήσω
|
San prosefchí lipáme se kséchasa
San kardiochtípi ómos símera edó írthes
To chéri su ‘piasa se sfichtangáliasa
Ki éna chamógelo ap`ta chili mu píres
Pérasa dískola to ídio apántisa
Ta dákria vréksan tis avlís mu to chóma
Na ‘kseres póso se lachtárisa
To ídio apántises ke tráviksa to póma
Krasí su évala mu chamogélases
Icha kavátza éna bukáli apó tóte
Se mia stigmí miázis na gérases
To patheno ki aftó su ‘pa póte póte
Patheno ki álla poté den ékatses
Poté den ékatsa ki egó na mátho
Gia éna egó óla ta ékapses
Afu ime tétios kalá na pátho
De vríka ákri makriá su óso ki an épsaksa
Sti fasaría ke sti galíni
Ta grámmata su poté den ta ‘kapsa
áse ti élega ótan gémize i selíni
Ta antígrafá su ki egó den ta ‘skisa
Mésa stin kuta ta ‘cho páno sto patári
Ap`ta tsigára ki ap’ ta ksídia cholí éftisa
Ki egó pu nómiza den épernes chabári
Esí ólo nómizes poté de kitages
Ti ítan krimméno píso ap`tis léksis
Ki esí óla ta ‘kseres ke móno zítages
Poté de rótises boris n’ antéksis;
Έniosa áschima kuvénta állaksa
Se rótisa ti káni i lefkí mas savra
Mu ‘pes zevgárose vréthike thilikó
Pu ton váftise ki aftón ántra
To spíti ti égine tu állakses chrómata;
Ta pánta állaksa ma den boró na mino
Έchi akóma anamnísis ki arómata
Ke sti thímisí su argosvíno
Argá to skéftikes ta chili su évrekses
Apó pigí pu den ítane dikiá mu
Les ke tha échanes grígora étrekses
Iástikes vlépis na svísis ti fotiá mu
Ta ídia ékanes ta ídia árchises;
Ta ídia den ékana ta ídia ómos archízo
Ήsuna gia ména luludi kséchoro
Ki ótan skéftome pos s’ ángikse állos egó ligizo
Gia séna ípia dilitíria pollá
Aftó lipáme ómos den to píno
Ta prágmata entéli den írthan voliká
Tuti i kuvénta me poná gi’ aftó ke tin afíno
Ta tragudákia su ti kánune;
Su ‘pa kalá ine zun ke taksidevun
Chéri me chéri eki pu prépi ftánune
Olépis ki aftá t’ apángio tus girevun
I óra mu pes óti pérase
Ke tha perásun ópu na`ne na se párun
Tuti i stigmí chirótera me gérase
I pethimiá ki o egismós metaksí tus kontrárun
Ta mátia akóma de se chórtasan
Pártus tiléfono ligáki n’ argísun
Ta dákria mésa su de chóresan
Ki árchisan páli na ksechilízun
I kórna várese t`astéria svísane
les ke to fos to píres mazí su
O uranós mu ksanaskotiniase
Na kinigáo árchisa tin pnoí su
Άfisa tin avlí stus tichus klistika
Ki épiasa páli sto chéri mu…
M’ aftí na léi apokimíthika
Όmos me ksípnise i álli méra
To ónomá su sigotragudisa
Ke onirokríti ániksa na to eksigíso
T’ óniro pu ida me talepórise
Άnte na do pos tha iremíso
|
