Για δες που μεγαλώνω και παθαίνω
και τα παθήματά μου δε με μαθαίνουν,
βουτάω στην αγάπη που εξαγνίζει
κι εκείνη μες στο χάος με βυθίζει.
Δεν είναι η αγάπη σου πυξίδα
λιμάνια να μου δείξει μαγεμένα,
είναι μια χρυσοστόλιστη παγίδα
κι αυτά που παίρνει τα ‘χει μου κλεμμένα.
Για δες που η αγάπη σου είναι η λέξη
που παραμύθια γύρω έχει πλέξει,
γλυκά στην αγκαλιά σου γαληνεύω
κι όταν ξυπνάω στα κύματα παλεύω.
|
Gia des pu megalóno ke patheno
ke ta pathímatá mu de me mathenun,
vutáo stin agápi pu eksagnízi
ki ekini mes sto cháos me vithízi.
Den ine i agápi su piksída
limánia na mu diksi mageména,
ine mia chrisostólisti pagida
ki aftá pu perni ta ‘chi mu klemména.
Gia des pu i agápi su ine i léksi
pu paramíthia giro échi pléksi,
gliká stin agkaliá su galinevo
ki ótan ksipnáo sta kímata palevo.
|