Σαν ηλιαχτίδα που χαϊδεύει το φεγγίτη
άλλο ένα βράδυ ακουμπάω στη μοναξιά
κι όπως το αλάτι λιώνει πάνω στο γρανίτη
αδειάζει ο χρόνος μου χωρίς παρηγοριά.
Σαν επιβάτης που τ’ άρωμά της, δίχως σωσίβιο με πετάει στα βαθιά
Άνοιξε μπουκάλι, άνοιξέ μου πάλι, άνοιξέ μου να καώ.
Άνοιξε μπουκάλι, είναι πιο μεγάλη η φυγή απ’ το γυρισμό.
Στην πυρά εκείνη απόψε, στην πυρά αυτήν κι εγώ
Όσο σκοτάδι κι αν πηγάζει απ’ το φιλί της
πάλι η μέρα θα κερνάει στεναγμό.
Να τριγυρίζω στα στενά της σαν αλήτης,
στον έρωτά της να γυρεύω μερτικό.
Μόνο για μένα, πλοία και τρένα, πλοία και τρένα κάνουν στάση στο χαμό
Άνοιξε μπουκάλι, άνοιξέ μου πάλι, άνοιξέ μου να καώ.
Άνοιξε μπουκάλι, είναι πιο μεγάλη η φυγή απ’ το γυρισμό.
Στην πυρά εκείνη απόψε, στην πυρά αυτήν κι εγώ
|
San iliachtída pu chaidevi to fengiti
állo éna vrádi akubáo sti monaksiá
ki ópos to aláti lióni páno sto graníti
adiázi o chrónos mu chorís parigoriá.
San epivátis pu t’ áromá tis, díchos sosívio me petái sta vathiá
Άnikse bukáli, ániksé mu páli, ániksé mu na kaó.
Άnikse bukáli, ine pio megáli i figí ap’ to girismó.
Stin pirá ekini apópse, stin pirá aftín ki egó
Όso skotádi ki an pigázi ap’ to filí tis
páli i méra tha kernái stenagmó.
Na trigirízo sta stená tis san alítis,
ston érotá tis na girevo mertikó.
Móno gia ména, plia ke tréna, plia ke tréna kánun stási sto chamó
Άnikse bukáli, ániksé mu páli, ániksé mu na kaó.
Άnikse bukáli, ine pio megáli i figí ap’ to girismó.
Stin pirá ekini apópse, stin pirá aftín ki egó
|