Θέλω απ’ τον ουρανό
το δικό μου αστέρι
Μα σε ποιον να το πω
σε ποιανού ειν’ το χέρι;
Θέλω να ‘ρθει στη γη
η αγάπη η μία
Μια μοναδική
σταθερή μου αξία
Θέλω απ’ τον ουρανό
όποιο αστέρι σου μοιάζει
εκεί θέλω να ζω
εκεί δε σκοτεινιάζει
Η σιωπή είναι γλυκιά
λέξεις δεν εκβιάζει
εκεί αν αγαπάς
αγαπάς, δεν αλλάζει
Δύναμή μου εσύ
κι αν σου ‘χω αδυναμία
Στη δική μας καρδιά
δεν τελειώνει η επιθυμία
Οι αγάπες που κρατούν
ζουν και στην φαντασία
Δεν ξέρω πως,
δεν ξέρω που
ραντεβού στη μία
Εσύ είσαι τελικά
το τυχερό μου αστέρι
που το μπλε του Θεού
το τρυπά σαν μαχαίρι
Πάντα μόλις σε δω
η ευχή που μου βγαίνει
Είναι η αγάπη εδώ
να ‘ναι πια δεδομένη
Το απίθανο αργεί
μα όταν έρθει ενδίδεις
Τι ωραίο μ’ ότι θες
να μπορείς και να σμίγεις
Την ζωή ξεγελάς
όλο φάρσες κι αστεία
Χρόνε εδώ σταματάς
δεν υπάρχεις στη μία
|
Thélo ap’ ton uranó
to dikó mu astéri
Ma se pion na to po
se pianu in’ to chéri;
Thélo na ‘rthi sti gi
i agápi i mía
Mia monadikí
statherí mu aksía
Thélo ap’ ton uranó
ópio astéri su miázi
eki thélo na zo
eki de skotiniázi
I siopí ine glikiá
léksis den ekviázi
eki an agapás
agapás, den allázi
Dínamí mu esí
ki an su ‘cho adinamía
Sti dikí mas kardiá
den telióni i epithimía
I agápes pu kratun
zun ke stin fantasía
Den kséro pos,
den kséro pu
rantevu sti mía
Esí ise teliká
to ticheró mu astéri
pu to ble tu Theu
to tripá san macheri
Pánta mólis se do
i efchí pu mu vgeni
Ine i agápi edó
na ‘ne pia dedoméni
To apíthano argi
ma ótan érthi endídis
Ti oreo m’ óti thes
na boris ke na smígis
Tin zoí ksegelás
ólo fárses ki astia
Chróne edó stamatás
den ipárchis sti mía
|