Κάποιος φοβάται να σου μιλήσει
και την αλήθεια να σου πει.
Κάποιος φοβάται να σ’ ακουμπήσει
κι απ’ την ασκήμια να λερωθεί.
Περνάει δρόμος πάνω απ’ τ’ αστέρια
μα εκεί φυσάει μαύρος καπνός.
Κι αν δε λερώσεις τα δυο σου χέρια
δε θα γυρίσεις ζωντανός.
Χίλια κομμάτια τα ρούχα σκίσε
και βγες, περπάτα έξω γυμνός.
Με τόσα μάτια ό,τι κι αν είδες
για μιαν αλήθεια να ‘σαι τυφλός.
|
Kápios fováte na su milísi
ke tin alíthia na su pi.
Kápios fováte na s’ akubísi
ki ap’ tin askímia na lerothi.
Pernái drómos páno ap’ t’ astéria
ma eki fisái mavros kapnós.
Ki an de lerósis ta dio su chéria
de tha girísis zontanós.
Chília kommátia ta rucha skíse
ke vges, perpáta ékso gimnós.
Me tósa mátia ó,ti ki an ides
gia mian alíthia na ‘se tiflós.
|