Ποιο χαμόγελο είπες πως φοράς
και ποιων το χέρι είσαι
να μου το θυμίζεις δε μου αρκεί
μου αρκεί που προσποιείσαι.
Το κλειδί που σου είπαν και του έδωσες
ούτε και αυτό σε σας ανήκει
κράτα εσύ την κάρτα στο στήθος σου
μ’ αυτήν τις μυτιές να ανοίγεις.
Έμαθα τον έφερε αυτή
που ψωμί σ’ όλους σας δίνει
και που ξέρω αν στα δύσκολα
την καρδιά ή τα πόδια ανοίγει.
Τώρα εγώ να επιπλεύσω εκεί στο μπαρ
ο χρόνος δε θα με ξεχάσει
θέλω να δω η ιστορία αυτή
αν μαζί μου τελειώσει.
|
Pio chamógelo ipes pos forás
ke pion to chéri ise
na mu to thimízis de mu arki
mu arki pu prospiise.
To klidí pu su ipan ke tu édoses
ute ke aftó se sas aníki
kráta esí tin kárta sto stíthos su
m’ aftín tis mitiés na anigis.
Έmatha ton éfere aftí
pu psomí s’ ólus sas díni
ke pu kséro an sta dískola
tin kardiá í ta pódia anigi.
Tóra egó na epiplefso eki sto bar
o chrónos de tha me ksechási
thélo na do i istoría aftí
an mazí mu teliósi.
|