Μη με εγκαταλείπεις,
ξέρεις πως μου λείπεις.
Άδεια η αγκαλιά μου
κόβει τη μιλιά μου.
Δεν αντέχω μόνος,
με τσακίζει ο πόνος.
Παίρνεις τη ζωή μου,
ανάσα και κορμί μου.
Ρίξε στάχτη στο ποτό μου,
ρίξε στάχτη για να ζαλιστώ,
ρίξε στάχτη να μεθύσω,
Να ζήσω, μη να χαθώ.
Ξέρω πόσο φταίω,
τα χαρτιά μου καίω.
Με κυνηγάνε οι νύχτες,
δε σταματάνε οι δείκτες.
Μη με τιμωρήσεις,
πίσω μη μ’ αφήσεις.
Σαν το κερί θα σβήσω,
δε θα ξαναγαπήσω.
|
Mi me egkatalipis,
kséris pos mu lipis.
Άdia i agkaliá mu
kóvi ti miliá mu.
Den antécho mónos,
me tsakízi o pónos.
Pernis ti zoí mu,
anása ke kormí mu.
Ríkse stáchti sto potó mu,
ríkse stáchti gia na zalistó,
ríkse stáchti na methíso,
Na zíso, mi na chathó.
Kséro póso fteo,
ta chartiá mu keo.
Me kinigáne i níchtes,
de stamatáne i diktes.
Mi me timorísis,
píso mi m’ afísis.
San to kerí tha svíso,
de tha ksanagapíso.
|