Η ζωή τριανταφυλλάκι, άσπρο είναι στην αρχή
και θυμίζει Κυριακή μ’ ανοιξιάτικο αεράκι
προχωράει ο καιρός, κι ένας έρωτας κρυφός
με απαλό το βάφει ροζ, τ’ άσπρο τριανταφυλλάκι
Αθωότητα στο χρώμα, πρώτο σκίρτημα στο σώμα
κι η καρδιά να λέει πως οι καημοί αργούν ακόμα
δεν αργούν αληθινά
κι απ’ τον πόθο η καρδιά
σμίγει αίμα και φωτιά
και το ροζ τριανταφυλλάκι κατακόκκινο το βάφει
Μα η φωτιά το αίμα καίει, ματαιώνεται η ζωή
σαν παιδί που αυτοκτονεί, σαν ναός που καταρρέει
φλόγες και καπνοί παντού, και σημαίες του κακού
λεν “στην τάξη του Θεού οι καλοί είναι τελευταίοι”
Ηλικία για αλλαγή στην ματιά και στην ψυχή
ηλικία για αλλαγή ειν’ τα κόκκινα τα χρόνια
όμως τέτοιες αλλαγές, θέλουν δυνατές ψυχές
και ματιές πιο καθαρές απ’ τα χιόνια τα αιώνια
Έτσι από ζωή καμμένη μαύρο χρώμα η μνήμη παίρνει
και ένα ρόδο μελανό μυστικά μου το προσφέρει
Τρία χρώματα πετώ
μόνο κόκκινο κρατώ
που σημαίνει “σ’ αγαπώ”
Με τριαντάφυλλο στο χέρι άνοιξη και καλοκαίρι
Με τριαντάφυλλο στα χείλη Αύγουστε μου και Απρίλη
|
I zoí triantafilláki, áspro ine stin archí
ke thimízi Kiriakí m’ aniksiátiko aeráki
prochorái o kerós, ki énas érotas krifós
me apaló to váfi roz, t’ áspro triantafilláki
Athoótita sto chróma, próto skírtima sto sóma
ki i kardiá na léi pos i kaimi argun akóma
den argun alithiná
ki ap’ ton pótho i kardiá
smígi ema ke fotiá
ke to roz triantafilláki katakókkino to váfi
Ma i fotiá to ema kei, mateónete i zoí
san pedí pu aftoktoni, san naós pu katarréi
flóges ke kapni pantu, ke simees tu kaku
len “stin táksi tu Theu i kali ine teleftei”
Ilikía gia allagí stin matiá ke stin psichí
ilikía gia allagí in’ ta kókkina ta chrónia
ómos téties allagés, thélun dinatés psichés
ke matiés pio katharés ap’ ta chiónia ta eónia
Έtsi apó zoí kamméni mavro chróma i mními perni
ke éna ródo melanó mistiká mu to prosféri
Tría chrómata petó
móno kókkino krató
pu simeni “s’ agapó”
Me triantáfillo sto chéri ániksi ke kalokeri
Me triantáfillo sta chili Avguste mu ke Apríli
|