|
Αν είχα δύο σώματα
θα τα ‘βαζα ενωμένα
να ‘ναι αγκαλιασμένα στη ζωή
Μα έχω ένα σώμα εγώ
με άδεια τα χέρια
Έτσι στο δέρμα έχει γραφτεί
δάχτυλα να ψάχνουν το κορμί
Αν θες ρομπότ, δε θες εμένα
δεν έχω πρόγραμμα εγώ
Εγώ μονάχα απελπισμένα
ξέρω ν’ αγαπώ
Αν θες κουμπί, εγώ δεν έχω
να το πατήσω να σωθώ
Εγώ μες την αγάπη τρέχω
για να καταστραφώ
Ζηλεύω τους ανθρώπους
που μόνοι τους μπορούν
να `χουν μια ασπίδα και να ζουν
Μα είμαι άλλο υλικό
Γυαλί και σπάω
Είμαι δυο μάτια που μπορούν
μόνο ραγισμένα ν’ αγαπούν
|
An icha dío sómata
tha ta ‘vaza enoména
na ‘ne agkaliasména sti zoí
Ma écho éna sóma egó
me ádia ta chéria
Έtsi sto dérma échi grafti
dáchtila na psáchnun to kormí
An thes robót, de thes eména
den écho prógramma egó
Egó monácha apelpisména
kséro n’ agapó
An thes kubí, egó den écho
na to patíso na sothó
Egó mes tin agápi trécho
gia na katastrafó
Zilevo tus anthrópus
pu móni tus borun
na `chun mia aspída ke na zun
Ma ime állo ilikó
Gialí ke spáo
Ime dio mátia pu borun
móno ragisména n’ agapun
|
