Ήρθα κι απόψε κι ας ορκίστηκα χτες βράδυ
η τελευταία πως θα ήταν η φορά
Είδα την κάφτρα του τσιγάρου σου να καίει
και τη σκιά σου μες στην άδεια αγορά
Πες μου στη γλώσσα σου πως λένε την αγάπη
Εγώ την ξέχασα και πια, δεν τη μιλώ
Έμαθα μόνο να μετρώ σ’ όλες τις γλώσσες
και το κορμί μου να ’ναι ρούχο αδειανό
Η νοσταλγία σου αργόσυρτο τραγούδι
Απ’ το παράθυρο κοιτούσες τη βροχή
Γύρισες κι είπες “πέρα στα δικά μου μέρη
ο ήλιος καίει πάντα τέτοια εποχή”
|
Ήrtha ki apópse ki as orkístika chtes vrádi
i teleftea pos tha ítan i forá
Ida tin káftra tu tsigáru su na kei
ke ti skiá su mes stin ádia agorá
Pes mu sti glóssa su pos léne tin agápi
Egó tin kséchasa ke pia, den ti miló
Έmatha móno na metró s’ óles tis glósses
ke to kormí mu na ’ne rucho adianó
I nostalgia su argósirto tragudi
Ap’ to paráthiro kituses ti vrochí
Girises ki ipes “péra sta diká mu méri
o ílios kei pánta tétia epochí”
|