Τα μάτια σου τα ξένα
δεν πίστεψαν σε μένα
και μου’ χαν δείξει ψεύτικη ταυτότητα
κι απ’ το δικό σου χάδι
δεν είχα καταλάβει
πως μου ’λειπε η αποκλειστικότητα
Ρούχο λερωμένο, πολυφορεμένο
ήταν η αγάπη σου η “μεγάλη”
ρούχο λερωμένο, πάνω μου ραμμένο
που όμως κι άλλο σώμα το ’χε βάλει!
Στ’ αλήθεια σε θαυμάζω
και άριστα σου βάζω
για κάθε “σ’ αγαπώ” που υποκρίθηκες,
μια λέξη τόσο ωραία,
μεγάλη και γενναία
στο στόμα σου να πιάσεις δε φοβήθηκες
|
Ta mátia su ta kséna
den pístepsan se ména
ke mu’ chan diksi pseftiki taftótita
ki ap’ to dikó su chádi
den icha katalávi
pos mu ’lipe i apoklistikótita
Rucho leroméno, poliforeméno
ítan i agápi su i “megáli”
rucho leroméno, páno mu ramméno
pu ómos ki állo sóma to ’che váli!
St’ alíthia se thafmázo
ke árista su vázo
gia káthe “s’ agapó” pu ipokríthikes,
mia léksi tóso orea,
megáli ke gennea
sto stóma su na piásis de fovíthikes
|