Τα χείλη μου ξερά και διψασμένα
γυρεύουνε στην άσφαλτο νερό
περνάνε δίπλα μου τα τροχοφόρα
και συ μου λες μας περιμένει η μπόρα
και με τραβάς σε καμπαρέ υγρό
Βαδίζουμε μαζί στον ίδιο δρόμο
μα τα κελιά μας είναι χωριστά
σε πολιτεία μαγική γυρνάμε
δε θέλω πια να μάθω τι ζητάμε
φτάνει να μου χαρίσεις δυο φιλιά
Με παίζεις στη ρουλέτα και με χάνεις
σε ένα παραμύθι εφιαλτικό
φωνή εντόμου τώρα ειν’ η φωνή μου
φυτό αναρριχώμενο η ζωή μου
με κόβεις και με ρίχνεις στο κενό
Πως η ανάγκη γίνεται ιστορία
πως η ιστορία γίνεται σιωπή
τι με κοιτάζεις Ρόζα μουδιασμένο
συγχώρα με που δεν καταλαβαίνω
τι λένε τα κομπιούτερς κι οι αριθμοί
Αγάπη μου από κάρβουνο και θειάφι
πως σ’ έχει αλλάξει έτσι ο καιρός
περνάνε πάνω μας τα τροχοφόρα
κι εγώ μες στην ομίχλη και τη μπόρα
κοιμάμαι στο πλευρό σου νηστικός
Πως η ανάγκη γίνεται ιστορία
πως η ιστορία γίνεται σιωπή
τι με κοιτάζεις Ρόζα μουδιασμένο
συγχώρα με που δεν καταλαβαίνω
τι λένε τα κομπιούτερς κι οι αριθμοί
|
Ta chili mu kserá ke dipsasména
girevune stin ásfalto neró
pernáne dípla mu ta trochofóra
ke si mu les mas periméni i bóra
ke me travás se kabaré igró
Oadízume mazí ston ídio drómo
ma ta keliá mas ine choristá
se politia magikí girnáme
de thélo pia na mátho ti zitáme
ftáni na mu charísis dio filiá
Me pezis sti ruléta ke me chánis
se éna paramíthi efialtikó
foní entómu tóra in’ i foní mu
fitó anarrichómeno i zoí mu
me kóvis ke me ríchnis sto kenó
Pos i anágki ginete istoría
pos i istoría ginete siopí
ti me kitázis Róza mudiasméno
sigchóra me pu den katalaveno
ti léne ta kobiuters ki i arithmi
Agápi mu apó kárvuno ke thiáfi
pos s’ échi alláksi étsi o kerós
pernáne páno mas ta trochofóra
ki egó mes stin omíchli ke ti bóra
kimáme sto plevró su nistikós
Pos i anágki ginete istoría
pos i istoría ginete siopí
ti me kitázis Róza mudiasméno
sigchóra me pu den katalaveno
ti léne ta kobiuters ki i arithmi
|