Πάλι γύρισα πίσω
για ένα ακόμα τσιγάρο
Δε θα σου εξηγήσω
Αγκαλιά θα σε πάρω
Ό,τι λένε οι λέξεις
Τη ζωή δεν την πιάνουν
Κι όσα λόγια αν ξοδέψεις
Για να ζήσεις δε φτάνουν
Από που θες να ζήσεις
Από ποια κερδισμένα
Και σε ποιον να γυρίσεις
Όταν χάσεις κι εσένα
Η αγάπη δεν είναι
μοναχά ένα βλέμμα
Ούτε μόνο ένα μείνε
Θέλει όλο το αίμα
Η αγάπη μου είναι
το πιο κόκκινο χρώμα
Κατακόκκινη γίνε
Σ’ αγαπάω ακόμα
Να κοιτάς και να θέλεις
Μη φοβάσαι να χάνεις
Στη χαρά ν’ ανατέλλεις
Ζωντανή μην πεθάνεις
Κι αν ο φόβος μας δένει
Να μη μείνουμε μόνοι
Πάλι ο φόβος μας στέλνει
Μακριά απ’ ό,τι ενώνει
|
Páli girisa píso
gia éna akóma tsigáro
De tha su eksigíso
Agkaliá tha se páro
Ό,ti léne i léksis
Ti zoí den tin piánun
Ki ósa lógia an ksodépsis
Gia na zísis de ftánun
Apó pu thes na zísis
Apó pia kerdisména
Ke se pion na girísis
Όtan chásis ki eséna
I agápi den ine
monachá éna vlémma
Oíte móno éna mine
Théli ólo to ema
I agápi mu ine
to pio kókkino chróma
Katakókkini gine
S’ agapáo akóma
Na kitás ke na thélis
Mi fováse na chánis
Sti chará n’ anatéllis
Zontaní min pethánis
Ki an o fóvos mas déni
Na mi minume móni
Páli o fóvos mas stélni
Makriá ap’ ó,ti enóni
|