|
Τώρα που έρχονται οι νύχτες να ξυπνήσουν κάτι
κάτι από κείνο το παλιό δικό μας μονοπάτι
θα περπατήσω στη σιωπή να βρω την άκρη, ξέρω,
ξέρω πως θα βαδίσω μόνη, τόσο μόνη.
Ήταν φθινόπωρο στο χώμα ήταν πεσμένα φύλλα
το καλοκαίρι είχε φύγει πια για πάντα
έκανα όνειρα πως θα ‘μενα κοντά σου
μα η μοίρα χάραξε δικό της δρόμο, έχε γεια.
Οι μέρες ο χρόνος δεν έχουν καρδιά
κι εμείς μικροί, αδύναμοι και μόνοι
μία χούφτα σκόνη
φύλλα μέσα στο βοριά.
Τώρα που έρχονται οι νύχτες να ξυπνήσουν κάτι
κάτι από κείνο το παλιό δικό μας μονοπάτι
θα περπατήσω στη σιωπή να βρω την άκρη
δε θα είσαι εκεί, τα ίχνη σου μια γκρίζα μοναξιά.
Αυτά που μας δένουν, αυτά μας πονούν
Μην κλαις, δε φταις,
Κανένας δε γνωρίζει, τ’ αύριο δεν ορίζει
Κράτα μόνο τις στιγμές αυτές που αγάπησες στο χθες.
Κοίτα, τα σύννεφα που μας τυλίγουν,
μια μπόρα που δε θα κρατήσει,
βαθιά στον ορίζοντα ο ήλιος, φίλος,
τα μάτια μου θα κλείσω και θα σε κρατήσω εκεί
σ’ αγάπησα κι αυτό αρκεί.
Τώρα που έρχονται οι νύχτες να ξυπνήσουν κάτι,
κάτι από κείνο το παλιό δικό μας μονοπάτι,
θα περπατήσω στη σιωπή, θα βρω την άκρη
δε θα είσαι εκεί, τα ίχνη σου μια γκρίζα μοναξιά.
Αυτά που μας δένουν, αυτά μας πονούν
Μην κλαις, δε φταις,
Κανένας δε γνωρίζει, τ’ αύριο δεν ορίζει
Κράτα μόνο τις στιγμές αυτές που αγάπησες στο χθες.
|
Tóra pu érchonte i níchtes na ksipnísun káti
káti apó kino to palió dikó mas monopáti
tha perpatíso sti siopí na vro tin ákri, kséro,
kséro pos tha vadíso móni, tóso móni.
Ήtan fthinóporo sto chóma ítan pesména fílla
to kalokeri iche fígi pia gia pánta
ékana ónira pos tha ‘mena kontá su
ma i mira chárakse dikó tis drómo, éche gia.
I méres o chrónos den échun kardiá
ki emis mikri, adínami ke móni
mía chufta skóni
fílla mésa sto voriá.
Tóra pu érchonte i níchtes na ksipnísun káti
káti apó kino to palió dikó mas monopáti
tha perpatíso sti siopí na vro tin ákri
de tha ise eki, ta íchni su mia gkríza monaksiá.
Aftá pu mas dénun, aftá mas ponun
Min kles, de ftes,
Kanénas de gnorízi, t’ avrio den orízi
Kráta móno tis stigmés aftés pu agápises sto chthes.
Kita, ta sínnefa pu mas tilígun,
mia bóra pu de tha kratísi,
vathiá ston orízonta o ílios, fílos,
ta mátia mu tha kliso ke tha se kratíso eki
s’ agápisa ki aftó arki.
Tóra pu érchonte i níchtes na ksipnísun káti,
káti apó kino to palió dikó mas monopáti,
tha perpatíso sti siopí, tha vro tin ákri
de tha ise eki, ta íchni su mia gkríza monaksiá.
Aftá pu mas dénun, aftá mas ponun
Min kles, de ftes,
Kanénas de gnorízi, t’ avrio den orízi
Kráta móno tis stigmés aftés pu agápises sto chthes.
|
