|
Παράπονο στα μάτια μου κι απόψε η μοναξιά
παράπονο που ξέρω πως δε θα με θυμάσαι πια
κι αν πονάω δε σε νοιάζει
Κι απόψε οι αναμνήσεις πήραν σώμα και ψυχή
κι είναι απέναντί μου και με ρωτούν γιατί
τόση αγάπη έκανες δάκρυ
Σ’ αγάπησα πολύ πιο πάνω κι από μένα
συγγνώμη αν εσύ δεν το κατάλαβες στιγμή
τα όνειρά μου μάζεψα σαν φύλλα σκορπισμένα
τι κρίμα που μου γκρέμισες όσα είχα φανταστεί
Ξαφνικά Θεέ μου πόση ερημιά
άδικο για μια καρδιά που για σένανε χτυπά
ίσως φταίω εγώ που για σένα ακόμα ζω
Μέσα μου αιμορραγώ που δεν είσαι εδώ
κι όσο με ξεχνάς με πονάς
Σ’ αγάπησα πολύ πιο πάνω κι από μένα
συγγνώμη αν εσύ δεν το κατάλαβες στιγμή
τα όνειρά μου μάζεψα σαν φύλλα σκορπισμένα
τι κρίμα που μου γκρέμισες όσα είχα φανταστεί
|
Parápono sta mátia mu ki apópse i monaksiá
parápono pu kséro pos de tha me thimáse pia
ki an ponáo de se niázi
Ki apópse i anamnísis píran sóma ke psichí
ki ine apénantí mu ke me rotun giatí
tósi agápi ékanes dákri
S’ agápisa polí pio páno ki apó ména
singnómi an esí den to katálaves stigmí
ta ónirá mu mázepsa san fílla skorpisména
ti kríma pu mu gkrémises ósa icha fantasti
Ksafniká Theé mu pósi erimiá
ádiko gia mia kardiá pu gia sénane chtipá
ísos fteo egó pu gia séna akóma zo
Mésa mu emorragó pu den ise edó
ki óso me ksechnás me ponás
S’ agápisa polí pio páno ki apó ména
singnómi an esí den to katálaves stigmí
ta ónirá mu mázepsa san fílla skorpisména
ti kríma pu mu gkrémises ósa icha fantasti
|
