|
Τις μέρες και τις νύχτες μου περνάω
με σένα, μόνο εσένα στο μυαλό.
Θυμάμαι τα παλιά και σου μιλάω,
και σου λέω «Σ’ αγαπώ», «Σ’ αγαπώ».
Πολλές φορές πιστεύω πως σ’ αγγίζω
και τρέμω σαν να σ’ έχω πλάι μου, εδώ.
Νομίζω πως μ’ ακούς και ψιθυρίζω,
και σου λέω «Σ’ αγαπώ», «Σ’ αγαπώ».
Κι αφήνομαι κι αφήνομαι στα όνειρα,
για σένα ανασαίνω, και ένα έχω σκοπό:
πως όσο ζω κι ακόμα όταν πεθαίνω,
θα σου λέω «Σ’ αγαπώ», «Σ’ αγαπώ».
Κι αφήνομαι κι αφήνομαι στα όνειρα,
για σένα ανασαίνω, και ένα έχω σκοπό:
πως όσο ζω κι ακόμα όταν πεθαίνω,
θα σου λέω «Σ’ αγαπώ», «Σ’ αγαπώ».
|
Tis méres ke tis níchtes mu pernáo
me séna, móno eséna sto mialó.
Thimáme ta paliá ke su miláo,
ke su léo «S’ agapó», «S’ agapó».
Pollés forés pistevo pos s’ angizo
ke trémo san na s’ écho plái mu, edó.
Nomízo pos m’ akus ke psithirízo,
ke su léo «S’ agapó», «S’ agapó».
Ki afínome ki afínome sta ónira,
gia séna anaseno, ke éna écho skopó:
pos óso zo ki akóma ótan petheno,
tha su léo «S’ agapó», «S’ agapó».
Ki afínome ki afínome sta ónira,
gia séna anaseno, ke éna écho skopó:
pos óso zo ki akóma ótan petheno,
tha su léo «S’ agapó», «S’ agapó».
|
