|
Σ’ όσους αγαπάνε είναι αφιερωμένο
Κάτι τόσο αληθινό κι απ’ τη ψυχή βγαλμένο
Οι απρόβλεπτοι το δίνουν,το ‘χουν φυλαγμένο
το όνομά σου,το όνομά μου,στον τοίχο χαραγμένο!
Έχω μια κοπέλα που την αγαπώ τρελά
Απ’ την ώρα που την βρήκα,την ζητώ παντοτινά
Με κράτησε σφιχτά,τις ώρες που πονούσα
Με πήρε αγκαλιά τις στιγμές που την ζητούσα
Ένα σώμα μια ψυχή πάντα αγκαλιασμένοι
Φιλιόμασταν ακόμη κάτω απ’ την βροχή βρεγμένοι
Η αγάπη μου για σένα πάντα θα υπομένει,στις πιο δύσκολες στιγμές εκεί θα επιμένει..
Είσαι η φλόγα της καρδιάς,η κόρη των ματιών μου
Μόνιμος κάτοικος στον νου,στον ύπνο το όνειρό μου
Είσαι ο χτύπος της καρδιάς,το αίμα στο κορμί μου
Μοναδικός προορισμός στο δρόμο της ζωής μου
Θα κάνουμε ένα βήμα,λιγάκι πιο μεγάλο
Πιο ψηλά θα ανεβάσουμε,τον έρωτα στο βάθρο
Κανείς εδώ δεν περπατά στο δρόμο μας τον άδειο
Μόνο εγώ κι εσύ σ’ αγαπάω σου φωνάζω.
Είναι τόσο απλό μονάχα δύο λέξεις
Κάτι που θέλω να σου πω, δεν ξέρω αν θα τ’ αντέξεις
Ένα βιβλίο σκέψεων, δεν ξέρω αν θα φτάσει
Τόσα πολλά να μιμηθεί, όσα αυτήν η φράση
Είναι απλό, τόσο απλό, με αισθήματα από πίσω
Τι άλλο να σκεφτώ για να μπορέσω να σε πείσω
Ότι αυτά που αισθάνομαι γεμίζουν την καρδιά
κι ότι μαζί σου χάνομαι σε κάθε σου ματιά
Τα πουλιά κελαηδάνε,η φύση συντροφιά
Οι αγγέλοι να γελάνε στην δικιά μας την χαρά
Η πριγκήπισσα κι ο πρίγκηπας από τα παραμύθια
Το ξέρεις πως ταιριάζουμε κι ότι αυτό είναι αλήθεια
Δες με λιγάκι μια φορά και νιώσε ότι νιώθω
Μια τρέλα,μια χαρά κι έναν μεγάλο πόθο
Και φτάνει η στιγμή,που πρέπει να στο πω
Καρδούλα μου,αστέρι μου, φατσουλα σ’ αγαπώ
|
S’ ósus agapáne ine afieroméno
Káti tóso alithinó ki ap’ ti psichí vgalméno
I apróvlepti to dínun,to ‘chun filagméno
to ónomá su,to ónomá mu,ston ticho charagméno!
Έcho mia kopéla pu tin agapó trelá
Ap’ tin óra pu tin vríka,tin zitó pantotiná
Me krátise sfichtá,tis óres pu ponusa
Me píre agkaliá tis stigmés pu tin zitusa
Έna sóma mia psichí pánta agkaliasméni
Filiómastan akómi káto ap’ tin vrochí vregméni
I agápi mu gia séna pánta tha ipoméni,stis pio dískoles stigmés eki tha epiméni..
Ise i flóga tis kardiás,i kóri ton matión mu
Mónimos kátikos ston nu,ston ípno to óniró mu
Ise o chtípos tis kardiás,to ema sto kormí mu
Monadikós proorismós sto drómo tis zoís mu
Tha kánume éna víma,ligáki pio megálo
Pio psilá tha anevásume,ton érota sto váthro
Kanis edó den perpatá sto drómo mas ton ádio
Móno egó ki esí s’ agapáo su fonázo.
Ine tóso apló monácha dío léksis
Káti pu thélo na su po, den kséro an tha t’ antéksis
Έna vivlío sképseon, den kséro an tha ftási
Tósa pollá na mimithi, ósa aftín i frási
Ine apló, tóso apló, me esthímata apó píso
Ti állo na skeftó gia na boréso na se piso
Όti aftá pu esthánome gemízun tin kardiá
ki óti mazí su chánome se káthe su matiá
Ta puliá kelaidáne,i físi sintrofiá
I angéli na geláne stin dikiá mas tin chará
I prigkípissa ki o prígkipas apó ta paramíthia
To kséris pos teriázume ki óti aftó ine alíthia
Des me ligáki mia forá ke nióse óti niótho
Mia tréla,mia chará ki énan megálo pótho
Ke ftáni i stigmí,pu prépi na sto po
Kardula mu,astéri mu, fatsula s’ agapó
|
