Σε περίμενα, ήξερα πως θα ‘ρθεις
χάραμα Τετάρτης
κάπου πήγαινα
δεν σε ρώτησα ούτε πως σε λένε
μάτια μου που καίνε και αρρώστησα
Σ’ αγαπώ μα φοβάμαι
είσαι το όνειρο που βγήκε αληθινό
είσαι το όνειρο που ζω πανάθεμά με
κι αν χαθείς θα χαθώ
Τώρα αγάπη μου τρέμω μην αλλάξεις
και μην μου χαλάσεις το όνειρο μου αυτό
κι όπως σε κοιτώ
όλα τα ξορκίζω
και στιγμές νομίζω πως θα τρελαθώ
Σ’ αγαπώ μα φοβάμαι
είσαι το όνειρο που βγήκε αληθινό
είσαι το όνειρο που ζω πανάθεμάμε
κι αν χαθείς θα χαθώ
|
Se perímena, íksera pos tha ‘rthis
chárama Tetártis
kápu pígena
den se rótisa ute pos se léne
mátia mu pu kene ke arróstisa
S’ agapó ma fováme
ise to óniro pu vgíke alithinó
ise to óniro pu zo panáthemá me
ki an chathis tha chathó
Tóra agápi mu trémo min alláksis
ke min mu chalásis to óniro mu aftó
ki ópos se kitó
óla ta ksorkízo
ke stigmés nomízo pos tha trelathó
S’ agapó ma fováme
ise to óniro pu vgíke alithinó
ise to óniro pu zo panáthemáme
ki an chathis tha chathó
|