Σ’ απαρνήθηκα τρις
κι αν με ρώταγαν κι άλλη
θα σ’ αρνιόμουν και πάλι
τι να πεις τι να πεις;
Ρίζες νόμιζα έχει
η αγάπη στη γης
μα τι λίγο που αντέχει
στον βοριά της ζωής
τι να πεις, τι να πεις;
Σ’ απαρνήθηκα τρις
πόσο έκλαψα πόσο
και σ’ αγάπαγα τόσο
τι να πεις τι να πεις;
Πέτρα είπα θα γίνω
και βουνό να κρυφτείς
κι έγειρα σαν τον κρίνο
τον βοριά της ζωής
τι να πεις τι να πεις;
Σ’ απαρνήθηκα τρις
και τα όνειρα σβήσαν
θα σ’ αρνιόμουν κι αν ήσαν
χίλιοι τρεις, τι να πεις;
Βράχος έλεγα θα ’ναι
η αγάπη στη γης
μα οι όρκοι σκορπάνε
στον βοριά της ζωής
τι να πεις τι να πεις;
|
S’ aparníthika tris
ki an me rótagan ki álli
tha s’ arniómun ke páli
ti na pis ti na pis;
Rízes nómiza échi
i agápi sti gis
ma ti lígo pu antéchi
ston voriá tis zoís
ti na pis, ti na pis;
S’ aparníthika tris
póso éklapsa póso
ke s’ agápaga tóso
ti na pis ti na pis;
Pétra ipa tha gino
ke vunó na kriftis
ki égira san ton kríno
ton voriá tis zoís
ti na pis ti na pis;
S’ aparníthika tris
ke ta ónira svísan
tha s’ arniómun ki an ísan
chílii tris, ti na pis;
Oráchos élega tha ’ne
i agápi sti gis
ma i órki skorpáne
ston voriá tis zoís
ti na pis ti na pis;
|