|
Σ’ έχω και δε σ’ έχω, έτσι δεν αντέχω,
να ’μαι η σκιά σου, πίσω σου να τρέχω.
Σ’ έχω και δε σ’ έχω, έτσι δεν αντέχω.
Είναι η αγάπη πόνος και χαρά
κι έμαθε η καρδιά σου λάθος ν’ αγαπά.
Έρχεσαι και φεύγεις και με βασανίζεις,
κάθε όνειρό μου πάντα το γκρεμίζεις.
Σ’ έχω και δε σ’ έχω, έτσι δεν αντέχω,
να ’μαι η σκιά σου, πίσω σου να τρέχω.
Σ’ έχω και δε σ’ έχω, έτσι δεν αντέχω.
Μοιάζει η αγάπη, μοιάζει με νησί
κι είναι η καρδιά σου πέλαγο βαθύ.
Έρχεσαι τη μέρα, φεύγεις σαν βραδιάζει,
μόνο μου μ’ αφήνεις κι ούτε που σε νοιάζει.
Σ’ έχω και δε σ’ έχω, έτσι δεν αντέχω,
να ’μαι η σκιά σου, πίσω σου να τρέχω.
Σ’ έχω και δε σ’ έχω, έτσι δεν αντέχω.
|
S’ écho ke de s’ écho, étsi den antécho,
na ’me i skiá su, píso su na trécho.
S’ écho ke de s’ écho, étsi den antécho.
Ine i agápi pónos ke chará
ki émathe i kardiá su láthos n’ agapá.
Έrchese ke fevgis ke me vasanízis,
káthe óniró mu pánta to gkremízis.
S’ écho ke de s’ écho, étsi den antécho,
na ’me i skiá su, píso su na trécho.
S’ écho ke de s’ écho, étsi den antécho.
Miázi i agápi, miázi me nisí
ki ine i kardiá su pélago vathí.
Έrchese ti méra, fevgis san vradiázi,
móno mu m’ afínis ki ute pu se niázi.
S’ écho ke de s’ écho, étsi den antécho,
na ’me i skiá su, píso su na trécho.
S’ écho ke de s’ écho, étsi den antécho.
|
