Σ’ είχα τόσο συνηθίσει,
σ’ είχα τόσο συνηθίσει,
χρόνια, μέσ’ στην αγκαλιά σου
και στα χάδια σου, είχα ζήσει.
Όμως, όλα τελειώσαν
και μου `μεινε ο πόνος,
όσο φέρνει η ώρα
δεν τα φέρνει ο χρόνος.
Τέλειωσαν, τέλειωσαν,
τους στεναγμούς να πάψεις,
δεν έχουν μείνει δάκρυα,
μην προσπαθείς να κλάψεις.
Σ’ είχα τόσο συνηθίσει,
σ’ είχα τόσο συνηθίσει,
χρόνια, μέσ’ στην αγκαλιά σου
και στα χάδια σου, είχα ζήσει.
Σ’ είχα τόσο συνηθίσει,
σ’ είχα τόσο συνηθίσει,
όμως, άνεμος τα πήρε
τα παλάτια που `χα χτίσει.
Όμως, όλα τελειώσαν
και μου `μεινε ο πόνος,
όσο φέρνει η ώρα
δεν τα φέρνει ο χρόνος.
Τέλειωσαν, τέλειωσαν,
τους στεναγμούς να πάψεις,
δεν έχουν μείνει δάκρυα,
μην προσπαθείς να κλάψεις.
Σ’ είχα τόσο συνηθίσει,
σ’ είχα τόσο συνηθίσει,
όμως, άνεμος τα πήρε
τα παλάτια που `χα χτίσει.
Σ’ είχα τόσο συνηθίσει,
σ’ είχα τόσο συνηθίσει,
χρόνια, μέσ’ στην αγκαλιά σου
και στα χάδια σου, είχα ζήσει.
|
S’ icha tóso sinithísi,
s’ icha tóso sinithísi,
chrónia, més’ stin agkaliá su
ke sta chádia su, icha zísi.
Όmos, óla teliósan
ke mu `mine o pónos,
óso férni i óra
den ta férni o chrónos.
Téliosan, téliosan,
tus stenagmus na pápsis,
den échun mini dákria,
min prospathis na klápsis.
S’ icha tóso sinithísi,
s’ icha tóso sinithísi,
chrónia, més’ stin agkaliá su
ke sta chádia su, icha zísi.
S’ icha tóso sinithísi,
s’ icha tóso sinithísi,
ómos, ánemos ta píre
ta palátia pu `cha chtísi.
Όmos, óla teliósan
ke mu `mine o pónos,
óso férni i óra
den ta férni o chrónos.
Téliosan, téliosan,
tus stenagmus na pápsis,
den échun mini dákria,
min prospathis na klápsis.
S’ icha tóso sinithísi,
s’ icha tóso sinithísi,
ómos, ánemos ta píre
ta palátia pu `cha chtísi.
S’ icha tóso sinithísi,
s’ icha tóso sinithísi,
chrónia, més’ stin agkaliá su
ke sta chádia su, icha zísi.
|