|
Δευτέρα ξημερώνει κι είναι ακόμα σκοτεινά
Το κόκκινο με πιάνει να σκέφτομαι ξανά
Αυτά που ποτέ μου δε θα αποκτήσω
Τη μοίρα που μου ‘δωσαν πως να νικήσω
Πότε θα φύγω από δω πέρα μακριά
Ένας γέρος στο τιμόνι κοιμάται και παραμιλά
Σε ένα αμάξι δίπλα κάποιος άγρια με κοιτά
Κι εγώ γυρνάω να αλλάξω θέμα
Μες στο καθρέφτη μου βλέπω εμένα
Να περιμένω ακόμη μια φορά…
Το Σάββατο, πότε θα φτάσει το Σάββατο
Για να πιω ένα μεροκάματο μέχρι το πρωί
Σάββατο, όλη η ζωή μου ένα Σάββατο
Να παίζω τον αθάνατο στην παραλιακή
Ανάβουνε τα σίδερα πάνω στην μηχανή
Σαν παίρνω με το γόνατο μια απότομη στροφή
Γυρεύω στη νύχτα το μερτικό μου
Πατάω γκάζι στο ριζικό μου
κι ας με πάρει ο δρόμος αγκαλιά
Δευτέρα ξημερώνει κι είναι ακόμα σκοτεινά
Κι εγώ πάλι θα σκύψω χαμένος στη σειρά
Μέχρι να φτάσει…
|
Deftéra ksimeróni ki ine akóma skotiná
To kókkino me piáni na skéftome ksaná
Aftá pu poté mu de tha apoktíso
Ti mira pu mu ‘dosan pos na nikíso
Póte tha fígo apó do péra makriá
Έnas géros sto timóni kimáte ke paramilá
Se éna amáksi dípla kápios ágria me kitá
Ki egó girnáo na allákso théma
Mes sto kathréfti mu vlépo eména
Na periméno akómi mia forá…
To Sávvato, póte tha ftási to Sávvato
Gia na pio éna merokámato méchri to pri
Sávvato, óli i zoí mu éna Sávvato
Na pezo ton athánato stin paraliakí
Anávune ta sídera páno stin michaní
San perno me to gónato mia apótomi strofí
Girevo sti níchta to mertikó mu
Patáo gkázi sto rizikó mu
ki as me pári o drómos agkaliá
Deftéra ksimeróni ki ine akóma skotiná
Ki egó páli tha skípso chaménos sti sirá
Méchri na ftási…
|
