|
Σαββάτο βράδυ κι οι καημοί, σαν βγαίνουν για σεργιάνι
βρίσκουνε πάλι αφορμή, και βγάζουνε φιρμάνι
να μετρηθούνε θέλουνε με μίση και με πάθη
κι ολόγυρα τα σπέρνουνε, ο κόσμος να τα μάθει
Μεγάλοι και μικροί καημοί απλώνουν το σεντόνι
και σαν κακοί ηθοποιοί προβάλλουν στην οθόνη
θέλεις δε θέλεις, θεατής γίνεσαι, που να πάρει,
κι αφού δεν είσαι νικητής τυλίγεσαι κουβάρι…
Έτσι από καπρίτσιο τους σου βγαίνουνε μπροστά σου
κι ανάβουν με το σπίρτο τους φωτιά στα σωθικά σου
Δε θέλουνε να τους ξεχνάς, αλλά να τους θυμάσαι
Σαββάτο βράδυ να γυρνάς και σαλεμένος να ‘σαι
|
Savváto vrádi ki i kaimi, san vgenun gia sergiáni
vrískune páli aformí, ke vgázune firmáni
na metrithune thélune me mísi ke me páthi
ki ológira ta spérnune, o kósmos na ta máthi
Megáli ke mikri kaimi aplónun to sentóni
ke san kaki ithopii provállun stin othóni
thélis de thélis, theatís ginese, pu na pári,
ki afu den ise nikitís tilígese kuvári…
Έtsi apó kaprítsio tus su vgenune brostá su
ki anávun me to spírto tus fotiá sta sothiká su
De thélune na tus ksechnás, allá na tus thimáse
Savváto vrádi na girnás ke saleménos na ‘se
|
