Εγώ όλα τα ήθελα,
δικά μου και των άλλων
και για δικά μου έλεγα
τα λόγια των μεγάλων.
Εγώ που ορκιζόμουνα
πάντοτε στην τιμή μου
ψέματα ήταν οι όρκοι μου
ψεύτικοι και οι δεσμοί μου.
Έχτισα πύργους χάρτινους
και γυάλινα παλάτια
κι ήρθες με τις αλήθειες σου
και τα ‘κανες κομμάτια.
Εγώ φυλούσα όνειρα
των άλλων στα όνειρά μου
και στη σειρά των αλλονών
κρατούσα τη σειρά μου.
Σε χίλια νήματα ζωές
μπερδεύτηκα να ζήσω
και της ζωής μου την κλωστή
δεν την βρήκα να κεντήσω.
|
Egó óla ta íthela,
diká mu ke ton állon
ke gia diká mu élega
ta lógia ton megálon.
Egó pu orkizómuna
pántote stin timí mu
psémata ítan i órki mu
pseftiki ke i desmi mu.
Έchtisa pírgus chártinus
ke giálina palátia
ki írthes me tis alíthies su
ke ta ‘kanes kommátia.
Egó filusa ónira
ton állon sta ónirá mu
ke sti sirá ton allonón
kratusa ti sirá mu.
Se chília nímata zoés
berdeftika na zíso
ke tis zoís mu tin klostí
den tin vríka na kentíso.
|