Έρχεται ώρα που φουσκώνω απ’ τα ψέματα
λέω να φύγω να γλιτώσω τα παιδέματα.
Κι όμως κάτι με κρατάει, κάνω υπομονή
η ζωή μου είναι φουρτούνα σε χάρτινο νησί.
Πάρε δρόμο απ’ την καρδιά μου, γυάλινη χαρά
το γυαλιστερό σου δώρο όταν σπάει πονά.
Με κερνάς με χίλια ζόρια στην ανάγκη αυτή
σημαδεύεις τα χαρτιά σου, κάλπικη στιγμή.
Ο καθένας λογαριάζει για την πάρτη του
είν’ ο κόσμος όλος δικός του μες το μάτι του.
Σε κοιτάζει και σου κλέβει ό,τι αγαπάς
είν’ η ζήλια του μεγάλη και ο κακός φονιάς.
Πάρε δρόμο απ’ την καρδιά μου, γυάλινη χαρά
το γυαλιστερό σου δώρο όταν σπάει πονά.
Με κερνάς με χίλια ζόρια στην ανάγκη αυτή
σημαδεύεις τα χαρτιά σου, κάλπικη στιγμή.
Έρχεται η ώρα που φουντώνω απ’ τα ψέματα
ταξιδεύω σ’ άλλο δρόμο, μ’ άλλα ρεύματα.
Στην αλήθεια σου φυλάξου, μην παρεκτραπείς
στο αληθινό σου ψέμα μέσα θα καείς.
Θα πονάς και θα υποφέρεις μέσα στη ζωή
θα `σαι πάντα ένα τραγούδι σε άσχημη στιγμή.
|
Έrchete óra pu fuskóno ap’ ta psémata
léo na fígo na glitóso ta pedémata.
Ki ómos káti me kratái, káno ipomoní
i zoí mu ine furtuna se chártino nisí.
Páre drómo ap’ tin kardiá mu, giálini chará
to gialisteró su dóro ótan spái poná.
Me kernás me chília zória stin anágki aftí
simadevis ta chartiá su, kálpiki stigmí.
O kathénas logariázi gia tin párti tu
in’ o kósmos ólos dikós tu mes to máti tu.
Se kitázi ke su klévi ó,ti agapás
in’ i zília tu megáli ke o kakós foniás.
Páre drómo ap’ tin kardiá mu, giálini chará
to gialisteró su dóro ótan spái poná.
Me kernás me chília zória stin anágki aftí
simadevis ta chartiá su, kálpiki stigmí.
Έrchete i óra pu funtóno ap’ ta psémata
taksidevo s’ állo drómo, m’ álla revmata.
Stin alíthia su filáksu, min parektrapis
sto alithinó su pséma mésa tha kais.
Tha ponás ke tha ipoféris mésa sti zoí
tha `se pánta éna tragudi se áschimi stigmí.
|