|
Δε μιλάμε κι αλλού κοιτάμε
δε συναντάμε ξανά τα αισθήματά μας
Δε μιλάμε και προσπερνάμε
έτσι απλά, όνειρά μας τρελά
Δε σου μιλάω
μ’ έκανες να σου θυμώσω
που με προδίδεις στεγνά
μ’ έκανες τόσα να νιώσω
και μ’ αναγκάζεις μετά
μέσα μου βίαια να σε σκοτώσω
μα εσύ γεννιέσαι ξανά
Ν’ αγαπάω σαν κι εσένα
τον Θεό παρακαλώ
τους ανθρώπους ν’ ανταλλάσσω
να μπορώ κι εγώ εν ψυχρώ
παραμμύθιασμα και ψέμα
σ’ ό,τι αγγίζω κι ό,τι ζω
να με κάνει σαν κι εσένα
τον Θεό παρακαλώ
να μη νιώσω βαθιά
τίποτα για κανέναν
να μη νιώθω κι εγώ
να γίνω σαν κι εσένα
Δε μιλάμε, κομμάτια σπάμε
και δε ρωτάμε εμείς πια
ούτε καν “τι κάνεις”
Νέα μαθαίνω κι απλά σωπαίνω
δεν ανασαίνω μη δω ότι χώρια σου ζω
|
De miláme ki allu kitáme
de sinantáme ksaná ta esthímatá mas
De miláme ke prospernáme
étsi aplá, ónirá mas trelá
De su miláo
m’ ékanes na su thimóso
pu me prodídis stegná
m’ ékanes tósa na nióso
ke m’ anagkázis metá
mésa mu víea na se skotóso
ma esí genniése ksaná
N’ agapáo san ki eséna
ton Theó parakaló
tus anthrópus n’ antallásso
na boró ki egó en psichró
parammíthiasma ke pséma
s’ ó,ti angizo ki ó,ti zo
na me káni san ki eséna
ton Theó parakaló
na mi nióso vathiá
típota gia kanénan
na mi niótho ki egó
na gino san ki eséna
De miláme, kommátia spáme
ke de rotáme emis pia
ute kan “ti kánis”
Néa matheno ki aplá sopeno
den anaseno mi do óti chória su zo
|
