|
Πάλι μου γύρισες την πλάτη
λες κι έχουμε σαρακοστή.
Αυτό δεν είναι πια κρεβάτι
είναι μια κόλαση σωστή!
Μάλλον σου `χουν κάνει μάγια
και δε γυρίζεις να με δεις
κατάντησα σαν τη Σοράγια
που δεν τη θέλει πια κανείς.
Ξέρεις απ’ έξω το Κάμα Σούτρα
μα πάλι απόψε μου κάνεις μούτρα
Φίλα με, φως μου, το φως να σβήσω
να ξεψυχήσω
Έλα το ξέρεις πως μ’ αρέσει,
φίλα με πάλι στο λαιμό
κι αν κατέβεις κάτω απ’ τη μέση,
μπορεί να πέσω στο γκρεμό.
Στάσου να φέρω το ουίσκι
κι ένα τασάκι για μετά
για σένα γίνομαι οδαλίσκη
δε σου αρνιέμαι τίποτα!
|
Páli mu girises tin pláti
les ki échume sarakostí.
Aftó den ine pia kreváti
ine mia kólasi sostí!
Mállon su `chun káni mágia
ke de girízis na me dis
katántisa san ti Sorágia
pu den ti théli pia kanis.
Kséris ap’ ékso to Káma Sutra
ma páli apópse mu kánis mutra
Fíla me, fos mu, to fos na svíso
na ksepsichíso
Έla to kséris pos m’ arési,
fíla me páli sto lemó
ki an katévis káto ap’ ti mési,
bori na péso sto gkremó.
Stásu na féro to uíski
ki éna tasáki gia metá
gia séna ginome odalíski
de su arniéme típota!
|
