Γυναίκα μάνα κι ερωμένη,
χίλια κομμάτια μοιρασμένη,
γεμάτη αγάπη και στοργή,
γυναίκα μάνα κι ερωμένη,
ακούραστη, βασανισμένη,
σ’ όλο το κόσμο είσ’ εσύ.
Είσαι ανάστασης καμπάνα,
όλου του κόσμου είσαι η μάνα,
είσαι η ίδια η ζωή,
κάνεις θυσίες νύχτα μέρα,
και η ζωή δε πάει πιο πέρα
αν λείψεις μόνο μια στιγμή.
Ααχ
Γυναίκα μάνα κι ερωμένη,
η πιο μεγάλη αδικημένη.
Γυναίκα μάνα κι ερωμένη,
μια θάλασσα γαληνεμένη,
είν’ η δική σου η αγκαλιά,
γυναίκα μάνα κι ερωμένη,
ανώνυμη και πονεμένη,
που μένεις πάντα στη σκιά.
Είσαι ανάστασης καμπάνα,
όλου του κόσμου είσαι η μάνα,
είσαι η ίδια η ζωή,
κάνεις θυσίες νύχτα μέρα,
και η ζωή δε πάει πιο πέρα
αν λείψεις μόνο μια στιγμή.
Ααχ
Γυναίκα μάνα κι ερωμένη,
η πιο μεγάλη αδικημένη.
|
Gineka mána ki eroméni,
chília kommátia mirasméni,
gemáti agápi ke storgí,
gineka mána ki eroméni,
akurasti, vasanisméni,
s’ ólo to kósmo is’ esí.
Ise anástasis kabána,
ólu tu kósmu ise i mána,
ise i ídia i zoí,
kánis thisíes níchta méra,
ke i zoí de pái pio péra
an lipsis móno mia stigmí.
Aach
Gineka mána ki eroméni,
i pio megáli adikiméni.
Gineka mána ki eroméni,
mia thálassa galineméni,
in’ i dikí su i agkaliá,
gineka mána ki eroméni,
anónimi ke poneméni,
pu ménis pánta sti skiá.
Ise anástasis kabána,
ólu tu kósmu ise i mána,
ise i ídia i zoí,
kánis thisíes níchta méra,
ke i zoí de pái pio péra
an lipsis móno mia stigmí.
Aach
Gineka mána ki eroméni,
i pio megáli adikiméni.
|