Σαν τον ζητιάνο έρχομαι
και σου χτυπώ την πόρτα.
Ντροπή δεν είναι να ντραπώ,
έρχομαι γιατί σ’ αγαπώ
πιο πολύ από πρώτα.
Άνοιξε, άνοιξε κι ό,τι μου πεις θα κάνω,
άνοιξε, άνοιξε, μην θέλεις να πεθάνω.
Μέσα στη νύχτα μόνος μου
σέρνω τα βήματά μου.
Για μένα μην αδιαφορείς,
συμπάθησέ με όσο μπορείς,
αγάπη μου, γλυκιά μου.
Άνοιξε, άνοιξε κι ό,τι μου πεις θα κάνω,
άνοιξε, άνοιξε, μην θέλεις να πεθάνω.
Ν’ ακούσω την κουβέντα σου
απ’ το δικό σου στόμα.
Ζητιάνος είμαι, μην ντραπείς,
με την καρδιά σου να μου πεις
πως με πονάς ακόμα.
Άνοιξε, άνοιξε κι ό,τι μου πεις θα κάνω,
άνοιξε, άνοιξε, μην θέλεις να πεθάνω.
|
San ton zitiáno érchome
ke su chtipó tin pórta.
Ntropí den ine na ntrapó,
érchome giatí s’ agapó
pio polí apó próta.
Άnikse, ánikse ki ó,ti mu pis tha káno,
ánikse, ánikse, min thélis na petháno.
Mésa sti níchta mónos mu
sérno ta vímatá mu.
Gia ména min adiaforis,
sibáthisé me óso boris,
agápi mu, glikiá mu.
Άnikse, ánikse ki ó,ti mu pis tha káno,
ánikse, ánikse, min thélis na petháno.
N’ akuso tin kuvénta su
ap’ to dikó su stóma.
Zitiános ime, min ntrapis,
me tin kardiá su na mu pis
pos me ponás akóma.
Άnikse, ánikse ki ó,ti mu pis tha káno,
ánikse, ánikse, min thélis na petháno.
|