Δώσ’ μου το φιλί σου μάνα,
δώσ’ μου το στερνή φορά.
Χτύπησε για εμέ η καμπάνα,
χτύπησε λυπητερά.
Πες μου καλέ μου κι αγαπημένε,
να με προδώσεις πως κράτησες.
Πρέπει βδομάδες να με κλαίνε
σαρανταδυό, σαρανταδυό,
σαρανταδυό Μανιάτισσες.
Απ’ τους δώδεκα ο ένας
έφυγε απ’ το Χριστό.
Ήσουν ένας και κανένας
δεν υπάρχει να πιαστώ.
Πες μου καλέ μου κι αγαπημένε,
να με προδώσεις πως κράτησες.
Πρέπει βδομάδες να με κλαίνε
σαρανταδυό, σαρανταδυό,
σαρανταδυό Μανιάτισσες.
|
Dós’ mu to filí su mána,
dós’ mu to sterní forá.
Chtípise gia emé i kabána,
chtípise lipiterá.
Pes mu kalé mu ki agapiméne,
na me prodósis pos krátises.
Prépi vdomádes na me klene
sarantadió, sarantadió,
sarantadió Maniátisses.
Ap’ tus dódeka o énas
éfige ap’ to Christó.
Ήsun énas ke kanénas
den ipárchi na piastó.
Pes mu kalé mu ki agapiméne,
na me prodósis pos krátises.
Prépi vdomádes na me klene
sarantadió, sarantadió,
sarantadió Maniátisses.
|