Να μη μου κάνεις τη γυναίκα τη σκληρή,
γιατί κι εγώ είμαι σκληρός, πάρ’ το χαμπάρι
και μη θαρρείς πως το σφυγμό μου έχεις βρει,
γι αυτό σταμάτησε το ύφος που ‘χεις πάρει.
Και μη θαρρείς πως το σφυγμό μου έχεις βρει,
γι αυτό σταμάτησε το ύφος που ‘χεις πάρει.
Πάψε με πείσμα το τακούνι να χτυπάς,
σατραπισμούς σου το ‘χω πει, να μη μου κάνεις,
θέλω, μικρή μου, δυνατά να μ’ αγαπάς,
έτσι μονάχα κοροϊδάκι θα με πιάνεις.
Θέλω, μικρή μου, δυνατά να μ’ αγαπάς,
έτσι μονάχα κοροϊδάκι θα με πιάνεις.
Σταμάτα πια και μη μου κάνεις τη σκληρή,
σου το ξηγιέμαι ορθά κοφτά και να το γράψεις,
αν συνεχίσεις να μου κάνεις το βαρύ,
θα ‘ρθει στιγμή που θα σ’ αφήσω και θα κλάψεις.
Αν συνεχίσεις να μου κάνεις το βαρύ,
θα ‘ρθει στιγμή που θα σ’ αφήσω και θα κλάψεις.
|
Na mi mu kánis ti gineka ti sklirí,
giatí ki egó ime sklirós, pár’ to chabári
ke mi tharris pos to sfigmó mu échis vri,
gi aftó stamátise to ífos pu ‘chis pári.
Ke mi tharris pos to sfigmó mu échis vri,
gi aftó stamátise to ífos pu ‘chis pári.
Pápse me pisma to takuni na chtipás,
satrapismus su to ‘cho pi, na mi mu kánis,
thélo, mikrí mu, dinatá na m’ agapás,
étsi monácha koroidáki tha me piánis.
Thélo, mikrí mu, dinatá na m’ agapás,
étsi monácha koroidáki tha me piánis.
Stamáta pia ke mi mu kánis ti sklirí,
su to ksigiéme orthá koftá ke na to grápsis,
an sinechísis na mu kánis to varí,
tha ‘rthi stigmí pu tha s’ afíso ke tha klápsis.
An sinechísis na mu kánis to varí,
tha ‘rthi stigmí pu tha s’ afíso ke tha klápsis.
|