Γυναίκες αγαπώ που πριν χιλιάδες χρόνια ζήσαν
και τις ραντίσαν ποιητές με λόγια μεθυσμένα.
Γυναίκες που για χάρη τους τραγούδια γεννηθήκαν
κι έχουνε γίνει θρόισμα σε δέντρα ανθισμένα.
Και συ που είσαι πλάι μου, ξεγέλασμα τ’ Απρίλη,
πρόλαβες και γεφύρωσες το πριν και το μετά.
Γυναίκες αγαπώ που δεν τις έχω δει ακόμα,
γιατί κοιμούνται αγέννητες στου χρόνου το περβάζι.
Η ομορφιά τους, σα θα ’ρθουν, – δε θα ’μαι, μα το ξέρω-
χλoμή, σαν των ονείρων μου την ομορφιά, θα μοιάζει.
Και συ που είσαι πλάι μου, ξεγέλασμα τ’ Απρίλη,
πρόλαβες και γεφύρωσες το πριν και το μετά.
|
Ginekes agapó pu prin chiliádes chrónia zísan
ke tis rantísan piités me lógia methisména.
Ginekes pu gia chári tus tragudia gennithíkan
ki échune gini thróisma se déntra anthisména.
Ke si pu ise plái mu, ksegélasma t’ Apríli,
prólaves ke gefíroses to prin ke to metá.
Ginekes agapó pu den tis écho di akóma,
giatí kimunte agénnites stu chrónu to pervázi.
I omorfiá tus, sa tha ’rthun, – de tha ’me, ma to kséro-
chlomí, san ton oniron mu tin omorfiá, tha miázi.
Ke si pu ise plái mu, ksegélasma t’ Apríli,
prólaves ke gefíroses to prin ke to metá.
|