Σε άδειο θέατρο χωρίς τους θεατές
μέσα στη νύχτα σαν καράβι ταξιδεύεις
βρίσκεις λιμάνια που βουλιάξανε στο χθες
και να βρεθείς ξανά στο χάος κινδυνεύεις
Παλιές αγάπες αγιασμένες και μικρές
κι άλλες που μείνανε στον κόσμο κολασμένες
σαν καραμέλες μες στο στόμα μας πικρές
μας ταξιδεύουν κάθε βράδυ στοιχειωμένες
Κάτι αγάπες αγιασμένες και μικρές
Παλιές αγάπες
Είχα μι’ αγάπη τ’ όνειρό μου ν’ ακουμπώ
κι έγινε θέατρο κι αυτό πυρπολημένο
δεν έχει πόρτα μήτε είσοδο να μπω
μονάχα ένα θεατή και μεθυσμένο
|
Se ádio théatro chorís tus theatés
mésa sti níchta san karávi taksidevis
vrískis limánia pu vuliáksane sto chthes
ke na vrethis ksaná sto cháos kindinevis
Paliés agápes agiasménes ke mikrés
ki álles pu minane ston kósmo kolasménes
san karaméles mes sto stóma mas pikrés
mas taksidevun káthe vrádi stichioménes
Káti agápes agiasménes ke mikrés
Paliés agápes
Icha mi’ agápi t’ óniró mu n’ akubó
ki égine théatro ki aftó pirpoliméno
den échi pórta míte isodo na bo
monácha éna theatí ke methisméno
|