Σε είδα κι αναστήθηκα | Se ida ki anastíthika

Βήμα στο βήμα περπατώ
στο σπίτι σου να φτάσω,
σφιχτά στα χείλη μου κρατώ
φιλί να σε κεράσω.

Σε είδα κι αναστήθηκα,
καρδιά μου πως θ’ αντέξω;
σαν κυπαρίσσι στήθηκα
στην πόρτα σου απ’ έξω.

Όμορφος που ‘ναι ο ουρανός
κι η θάλασσα μεγάλη,
ο πόνος έγινε καπνός
κι ήρθε η χαρά μου πάλι.

Σε είδα κι αναστήθηκα,
καρδιά μου πως θ’ αντέξω;
σαν κυπαρίσσι στήθηκα
στην πόρτα σου απ’ έξω.

Oíma sto víma perpató
sto spíti su na ftáso,
sfichtá sta chili mu krató
filí na se keráso.

Se ida ki anastíthika,
kardiá mu pos th’ antékso;
san kiparíssi stíthika
stin pórta su ap’ ékso.

Όmorfos pu ‘ne o uranós
ki i thálassa megáli,
o pónos égine kapnós
ki írthe i chará mu páli.

Se ida ki anastíthika,
kardiá mu pos th’ antékso;
san kiparíssi stíthika
stin pórta su ap’ ékso.