Πέρασε καιρός που έχεις φύγει
κι έλεγα πως πέρασε η βροχή
μα η αγάπη άδικο παιχνίδι
μου έπαιξε σαν άτακτο παιδί
Μες σ’ ένα συρτάρι ξεχασμένα
βρήκα πράγματά σου ξαφνικά
πάγωσε η καρδιά το βλέμμα
κι άνοιξε την πόρτα στα παλιά
Σ’ ένα συρτάρι όσα ζήσαμε
για δες πως καταλήξαμε καρδιά μου
εσύ που ξέρω πως μ’ αγάπησες
τη μοναξιά με άφησες να ζω
Σ’ ένα συρτάρι λίγα πράγματα
για δες πως καταντήσαν τα ονειρά μου
σ’ ενα συρτάρι που για πάντοτε
χαθήκαμε και οι δυο
Άφησα κι εγώ τα πράγματά σου
σαν να ήσουνα ακόμα εδώ
έκλεισα και πάλι το συρτάρι
μ’ όλα όσα ήθελα να πω
Κι αν ποτέ στο μέλλον τα ζητήσεις
θα σε περιμένουνε εδώ
κάποια μέρα να γυρίσεις
όπως περιμένω και εγώ
|
Pérase kerós pu échis fígi
ki élega pos pérase i vrochí
ma i agápi ádiko pechnídi
mu épekse san átakto pedí
Mes s’ éna sirtári ksechasména
vríka prágmatá su ksafniká
págose i kardiá to vlémma
ki ánikse tin pórta sta paliá
S’ éna sirtári ósa zísame
gia des pos katalíksame kardiá mu
esí pu kséro pos m’ agápises
ti monaksiá me áfises na zo
S’ éna sirtári líga prágmata
gia des pos katantísan ta onirá mu
s’ ena sirtári pu gia pántote
chathíkame ke i dio
Άfisa ki egó ta prágmatá su
san na ísuna akóma edó
éklisa ke páli to sirtári
m’ óla ósa íthela na po
Ki an poté sto méllon ta zitísis
tha se periménune edó
kápia méra na girísis
ópos periméno ke egó
|