Μακριά απ’ τη μανούλα μου
κι από τη γλυκιά πατρίδα,
πήγα να βρω την τύχη μου
μ’ ένα σκοπό κι ελπίδα
και να γυρίσω με λεφτά
μα γέμισα ρυτίδα.
Σε ξένα χέρια, ξένη γη,
σκληρή δουλειά και πόνος,
είναι μαρτύριο να ζεις
σε ξένη χώρα μόνος.
Ξενιτειά, αχ! όποιος δε σ’ έχει ζήσει
να `ρθει για να σε γνωρίσει,
να πιει φαρμάκια και καημούς,
να κλάψει, να δακρύσει,
δίχως μανούλα και στοργή,
πικρή ζωή και πλήξη.
Σε ξένα χέρια, ξένη γη,
σκληρή δουλειά και πόνος,
είναι μαρτύριο να ζεις
σε ξένη χώρα μόνος.
|
Makriá ap’ ti manula mu
ki apó ti glikiá patrída,
píga na vro tin tíchi mu
m’ éna skopó ki elpída
ke na giríso me leftá
ma gémisa ritída.
Se kséna chéria, kséni gi,
sklirí duliá ke pónos,
ine martírio na zis
se kséni chóra mónos.
Ksenitiá, ach! ópios de s’ échi zísi
na `rthi gia na se gnorísi,
na pii farmákia ke kaimus,
na klápsi, na dakrísi,
díchos manula ke storgí,
pikrí zoí ke plíksi.
Se kséna chéria, kséni gi,
sklirí duliá ke pónos,
ine martírio na zis
se kséni chóra mónos.
|