Πως γυρνάει ο καιρός κι οι καρδιές μας που πονάνε
ναυαγοί σε άλλη ακτή άλλη αγάπη συναντάνε
Τα πιο άγρια νερά κάποια μέρα ησυχάζουν
μ’ένα άγγιγμα Θεού όλοι οι άνεμοι κοπάζουν
νέο φιλί δίνει πνοή στη ζωή
Σε ξεπέρασα κι όσα πέρασα
κλειδωμένες αναμνήσεις στο συρτάρι μη γυρίσεις
σε ξεπέρασα
Τώρα ζω σαν σε γιορτή και λουλούδια στ’ όνειρό μου
τα πουλιά μου τραγουδούν όλα γίναν για καλό μου
φύγαν σύννεφα βαριά κι άλλαξαν τον ουρανό μου
ηλιαχτίδες με ξυπνούν μέσα απ’ το παράθυρό μου
μια προσευχή νέα αρχή στη ζωή
Σε ξεπέρασα κι όσα πέρασα
κλειδωμένες αναμνήσεις στο συρτάρι μη γυρίσεις
σε ξεπέρασα
|
Pos girnái o kerós ki i kardiés mas pu ponáne
nafagi se álli aktí álli agápi sinantáne
Ta pio ágria nerá kápia méra isicházun
m’éna ángigma Theu óli i ánemi kopázun
néo filí díni pnoí sti zoí
Se ksepérasa ki ósa pérasa
klidoménes anamnísis sto sirtári mi girísis
se ksepérasa
Tóra zo san se giortí ke luludia st’ óniró mu
ta puliá mu tragudun óla ginan gia kaló mu
fígan sínnefa variá ki állaksan ton uranó mu
iliachtídes me ksipnun mésa ap’ to paráthiró mu
mia prosefchí néa archí sti zoí
Se ksepérasa ki ósa pérasa
klidoménes anamnísis sto sirtári mi girísis
se ksepérasa
|