|
Σε παρακαλώ
πάψε να μου λες
χίλιες δυο φορές
ότι θες να φύγεις
Σε παρακαλώ
άλλη μαχαιριά
μέσα στην καρδιά
μη μου ξαναδίνεις
Η ζωή μου θα `ναι
τώρα μακριά σου
φύλλο μαραμένο
και κερί αναμμένο
στο εικόνισμά σου
Μη φεύγεις που πας;
μια ζωή πετάς
μέσα στον γκρεμό
Μη φεύγεις που πας;
και μη με χτυπάς
σαν τον κεραυνό
Μη μ’ αφήνεις μόνο
Σε παρακαλώ
Σε παρακαλώ
τ’ όνειρο που ζω
άσε να το ζω
μη μου το γκρεμίζεις
Σε παρακαλώ
δείξε μου στοργή
μια ψυχή θα βγει
Μη με γονατίζεις
Με καρδιά κομμάτια
και χωρίς ελπίδες
στο στερνό σου αντίο
θα `μαι ένα βιβλίο
μ’ αδειανές σελίδες
|
Se parakaló
pápse na mu les
chílies dio forés
óti thes na fígis
Se parakaló
álli macheriá
mésa stin kardiá
mi mu ksanadínis
I zoí mu tha `ne
tóra makriá su
fíllo maraméno
ke kerí anamméno
sto ikónismá su
Mi fevgis pu pas;
mia zoí petás
mésa ston gkremó
Mi fevgis pu pas;
ke mi me chtipás
san ton keravnó
Mi m’ afínis móno
Se parakaló
Se parakaló
t’ óniro pu zo
áse na to zo
mi mu to gkremízis
Se parakaló
dikse mu storgí
mia psichí tha vgi
Mi me gonatízis
Me kardiá kommátia
ke chorís elpídes
sto sternó su antío
tha `me éna vivlío
m’ adianés selídes
|
