|
Σε πέντε ώρες ξημερώνει Κυριακή
κι εγώ που σ’ έχασα και όλα σ’ τα ’χω δώσει
με κάτι ρέστους θα τη βγάλω ως την αυγή,
γιατί όποιος χάνει στη ζωή μπορεί να νιώσει.
Στέλιο μου, τα τραγούδια σου
απ’ την κασέτα ρίχ’ τα,
για μας που πρόδωσ’ η ζωή
δεν ξημερώνει Κυριακή,
δεν τελειώνει η νύχτα.
Σε πέντε ώρες ξημερώνει Κυριακή,
τσιγάρο κι έσβησε στα χείλη το Σαββάτο.
Κι εμείς ακόμα στο ποτήρι μας σκυφτοί
λες και δεν πάει η ζωή μας παρακάτω.
Στέλιο μου, τα τραγούδια σου
απ’ την κασέτα ρίχ’ τα,
για μας που πρόδωσ’ η ζωή
δεν ξημερώνει Κυριακή,
δεν τελειώνει η νύχτα.
|
Se pénte óres ksimeróni Kiriakí
ki egó pu s’ échasa ke óla s’ ta ’cho dósi
me káti réstus tha ti vgálo os tin avgí,
giatí ópios cháni sti zoí bori na niósi.
Stélio mu, ta tragudia su
ap’ tin kaséta rích’ ta,
gia mas pu pródos’ i zoí
den ksimeróni Kiriakí,
den telióni i níchta.
Se pénte óres ksimeróni Kiriakí,
tsigáro ki ésvise sta chili to Savváto.
Ki emis akóma sto potíri mas skifti
les ke den pái i zoí mas parakáto.
Stélio mu, ta tragudia su
ap’ tin kaséta rích’ ta,
gia mas pu pródos’ i zoí
den ksimeróni Kiriakí,
den telióni i níchta.
|
