Έμειναν τα όνειρα όνειρα
πάγωσε η καρδιά μου
με τη σκέψη πως θα ’ρθεις πέρασε ο καιρός
Έφτανε πιο άγριο το αύριο
κρίμα τα φιλιά μου
μια ψευδαίσθηση κι εσύ ήσουν δυστυχώς
Σε προκαλώ στα μάτια κοίτα με
και πες μου την αλήθεια είσαι ό,τι είχα
σε προκαλώ εδώ που φτάσαμε
αν μ’αγαπάς ακόμη ζήτα συγγνώμη
Έμειναν τα όνειρα όνειρα
σκόρπισαν οι λέξεις
με το βλέμμα στο κενό έμαθα να ζω
Ήρθες μα δε στάθηκες χάθηκες
δύσκολο ν’ αντέξεις
μα αν το θες δεν είναι αργά είμαι ακόμα εδώ
Σε προκαλώ στα μάτια κοίτα με
και πες μου την αλήθεια είσαι ό,τι είχα
σε προκαλώ εδώ που φτάσαμε
αν μ’ αγαπάς ακόμη ζήτα συγγνώμη
|
Έminan ta ónira ónira
págose i kardiá mu
me ti sképsi pos tha ’rthis pérase o kerós
Έftane pio ágrio to avrio
kríma ta filiá mu
mia psevdesthisi ki esí ísun distichós
Se prokaló sta mátia kita me
ke pes mu tin alíthia ise ó,ti icha
se prokaló edó pu ftásame
an m’agapás akómi zíta singnómi
Έminan ta ónira ónira
skórpisan i léksis
me to vlémma sto kenó ématha na zo
Ήrthes ma de státhikes cháthikes
dískolo n’ antéksis
ma an to thes den ine argá ime akóma edó
Se prokaló sta mátia kita me
ke pes mu tin alíthia ise ó,ti icha
se prokaló edó pu ftásame
an m’ agapás akómi zíta singnómi
|