|
Σε σκέφτομαι, μέσα στα πρόσωπα σε αυτά που συναντώ,
όταν μιλάω, όταν πίνω και σιωπώ.
Όταν τα βράδια σπίτι μόνος μου γυρνώ,
σε ένα τραγούδι της Χαρούλας πιο παλιό.
Όλα σε θυμίζουν.
Σε σκέφτομαι.
και το ρολόι με χτυπάει κάθε λεπτό,
και το καπνίζω το τσιγάρο μου σβηστό,
και προσπαθώ να μου γεμίσω το κενό,
και περιμένω να με πάρεις στο τηλέφωνο.
Σε σκέφτομαι,
το πρόσωπο σου σοβαρό και γελαστό,
να συναντιόμαστε στο μέρος το γνωστό.
Στο σημαδάκι που είχες κάνει στο λαιμό
στο αγκάλιασμα σου το σφιχτό το δυνατό.
Όλα σε θυμίζουν.
Και περιμένω να με πάρεις στο τηλέφωνο.
Όλα σε θυμίζουν
|
Se skéftome, mésa sta prósopa se aftá pu sinantó,
ótan miláo, ótan píno ke siopó.
Όtan ta vrádia spíti mónos mu girnó,
se éna tragudi tis Charulas pio palió.
Όla se thimízun.
Se skéftome.
ke to rolói me chtipái káthe leptó,
ke to kapnízo to tsigáro mu svistó,
ke prospathó na mu gemíso to kenó,
ke periméno na me páris sto tiléfono.
Se skéftome,
to prósopo su sovaró ke gelastó,
na sinantiómaste sto méros to gnostó.
Sto simadáki pu iches káni sto lemó
sto agkáliasma su to sfichtó to dinató.
Όla se thimízun.
Ke periméno na me páris sto tiléfono.
Όla se thimízun
|
