|
Τις άδειες σου νύχτες στους δρόμους σκορπάς
και όλα τ’ αστέρια ρωτάνε που πας,
αγάπες φεγγάρια η μισή σου ζωή
φεγγάρι πού είσαι τη νύχτα αυτή;
Φωτάκια η πόλη, φωτιά στην καρδιά
μια θλίψη που λιώνει και στάχτη σκορπά
σε νιώθω να τρέχεις μες στο πλήθος αργά,
μα πόσο θ’ αντέξεις μια ζωή στα κρυφά… στα κρυφά…
Σε ζητώ λίγο ακόμα και θα τρελαθώ
Σε ζητώ κάπου δίπλα σου είμαι κι εγώ.
Ο τόπος που ζεις είναι το πουθενά,
αν θες να με δεις γύρνα πίσω ξανά
σου έχω φυλάξει αρκετή μοναξιά
που θα σου ταιριάξει βραδινή φορεσιά.
Οδός του ονείρου, αριθμός η ψυχή
του κόσμου το γύρο έχεις κάνει κι εσύ
πλανήτης πλανιέσαι, σε πλανάει ο καιρός
ξεχνώ όταν ξεχνιέσαι κι όλο κλαίει ο ουρανός… ο ουρανός…
Σε ζητώ λίγο ακόμα και θα τρελαθώ
Σε ζητώ κάπου δίπλα σου είμαι κι εγώ.
Σε ζητώ….
|
Tis ádies su níchtes stus drómus skorpás
ke óla t’ astéria rotáne pu pas,
agápes fengária i misí su zoí
fengári pu ise ti níchta aftí;
Fotákia i póli, fotiá stin kardiá
mia thlípsi pu lióni ke stáchti skorpá
se niótho na tréchis mes sto plíthos argá,
ma póso th’ antéksis mia zoí sta krifá… sta krifá…
Se zitó lígo akóma ke tha trelathó
Se zitó kápu dípla su ime ki egó.
O tópos pu zis ine to puthená,
an thes na me dis girna píso ksaná
su écho filáksi arketí monaksiá
pu tha su teriáksi vradiní foresiá.
Odós tu oniru, arithmós i psichí
tu kósmu to giro échis káni ki esí
planítis planiése, se planái o kerós
ksechnó ótan ksechniése ki ólo klei o uranós… o uranós…
Se zitó lígo akóma ke tha trelathó
Se zitó kápu dípla su ime ki egó.
Se zitó….
|
